Dzień 1. Podstawy psychoterapii poznawczo-behawioralnej dzieci i młodzieży. Wprowadzenie.
Dla większości rodziców przełomowe odkrycie psychologii z początku XX wieku wydaje się być całkowicie banale. Widzimy na co dzień, że dziecko czy nastolatek nie jest małą kopią dorosłej osoby i jego sposób odbierania i rozumienia rzeczywistości jest zdecydowanie odmienny niż nasz, dorosłych. W psychoterapii jest podobnie jak w codziennym życiu. Tak jak z dziećmi rozmawiam i spędzam czas inaczej niż ze znajomymi czy bliskimi w moim wieku, tak samo inaczej pracuję na sesji z kimś, kto ma 10, 15, czy trzydzieści lat. Można powiedzieć, że to kilka odmiennych rodzajów terapii. Dlaczego kilka? Ponieważ nie możemy w ten sam sposób pracować z sześciolatkiem, jedenastolatkiem, czternastolatkiem lub maturzystą. Jako rodzice wiemy, że trochę odmiennie wychowujemy dzieci w różnym wieku. W bardzo dużym uproszczeniu – sześciolatek by uczyć się nowych rzeczy potrzebuje ich ćwiczyć i doświadczać razem z ważnym dorosłym, jedenastolatek dalej uczy się przez doświadczenie (czasami sam, często z ważnym dorosłym), jego myślenie jest bardzo konkretne, czternastolatek ma już rozwinięte myślenie abstrakcyjne, ale nie ma na tyle silnej autonomii by z wieloma zadaniami poradzić sobie sam bez rodziców lub innych ważnych dorosłych. Dla młodego dorosłego ważne jest budowanie autonomii i „wybicie się na niepodległość”. Niechętnie widzi angażowanie się jego rodziców w terapię. Ważne jest dla niego samodzielne wybranie celów do pracy. Ta wiedza przydaje się nam w prowadzeniu psychoterapii.
W trakcie warsztatu zostaną omówione podstawowe założenia psychoterapii dzieci i młodzieży oraz podobieństwa i różnice w pracy z nastolatkami i osobami dorosłymi. Dla wielu osób uczących się lub zaczynających prowadzić psychoterapię dużą trudnością jest przeprowadzenie całego procesu leczenia dziecka lub nastolatka od momentu pierwszej wizyty do zakończenia leczenia.

Program:
    1. Czym różni się psychoterapia dzieci i młodzieży od pracy z dorosłymi.
    2. Różne podejścia behawioralne i behawioralno – poznawcze w pracy z dziećmi i nastolatkami oraz ich rodzinami
    3. Zbieranie wywiadu, diagnoza, wybór programu terapeutycznego
    4. Rola rodziców w terapii
    5. Wybór protokołu leczenia na podstawie diagnozy i wstępnej konceptualizacji,  ustalanie celów,
    6. Struktura sesji,
    7. Zastosowanie konkretnych technik terapeutycznych w pracy z dzieckiem i nastolatkiem.
    8. Planowanie terapii

Dzień drugi. Konceptualizacja w terapii poznawczo – behawioralnej
Konceptualizacja przypadku w terapii behawioralno- poznawczej opisuje i wyjaśnia problemy zgłaszane przez pacjenta podczas terapii. Jej podstawową funkcją jest ukierunkowanie terapii na zmniejszenie stresu leczonej osoby i zwiększenie jej odporności na doświadczane trudności. Osiągnięcie tych celów jest możliwe, gdy konceptualizacja spełnia kilka funkcji: podsumowuje doświadczenia pacjenta, normalizuje jego doświadczenia, promuje zaangażowanie, złożone cele lub problemy czyni możliwymi do realizacji oraz porządkuje kolejne interwencje. Ponadto, identyfikuje mocne strony pacjenta i sugeruje jak zwiększyć odporność na doświadczany stres, proponuje najprostsze interwencje, uprzedza wystąpienie trudności, pomaga zrozumieć brak efektów w terapii oraz umożliwia prowadzenie wysokiej jakości superwizji. Z tego względu nabycie umiejętności dokonywania prawidłowej konceptualizacji w modelu poznawczo-behawioralnym jest jedną z podstawowych umiejętności terapeuty.
Z drugiej strony po postawieniu diagnozy terapeuci poznawczo – behawioralni mogą rozpocząć i prowadzić terapię według programów leczenia konkretnych zaburzeń, których skuteczność została potwierdzona w wielu badaniach. Niestety w czasie prowadzenia terapii może się zdarzyć, że pacjent nie odpowiada na typowe leczenie w ramach CBT. W takim wypadku konieczne jest odkrycie jego przekonań lub schematów, które powodują, że zmiana nie jest możliwa.

W czasie warsztatu zajmiemy się na podstawie przedstawionych przypadków tworzeniem konceptualizacji poznawczej pacjentów oraz odkrywaniem jakie zmiany w stosunku do „standardowej” terapii poznawczo – behawioralnej terapeuta powinien wprowadzić do pracy z klientem.

Program:
    9. Ramowy schemat prowadzenie terapii poznawczo – behawioralnej
    10. Zbieranie wywiadu, tworzenie wstępnej konceptualizacji,
    11. Model konceptualizacji przypadku wg j. Beck i  M. Reinecke
    12. Wybór protokołu leczenia na podstawie diagnozy i wstępnej konceptualizacji,  ustalanie celów,
    13. Struktura sesji,
    14. Zastosowanie konkretnych technik terapeutycznych w pracy z dzieckiem i nastolatkiem.
    15. Planowanie terapii
Forma prowadzenia zajęć:
Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne. Bardzo dużo praktycznych zajęć. Konieczny aktywny udział własny.

Osoba prowadząca: mgr Klaudia Siwek - jestem psychologiem. Studia ukończyłam w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Łódzkiego. Moją specjalizacją jest psychologia kliniczna i psychologia zdrowia. Od kilku lat pracuję w *Oddziale Psychiatrii Dziecięcej wJózefowie <http://www.centrumzagorze.pl/oddzialy-stacjonarne/24-oddzial-psychiatryczny-dla-dzieci>, gdzie zajmuję się diagnozą oraz terapią dzieci i młodzieży. Posiadam certyfikat psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczo - Behawioralnej. W swojej pracy wykorzystuję także inne podejścia psychoteraputyczne. Jestem absolwentką studium diagnozy i pomocy psychologicznej dzieci wykorzystywanych seksualnie organizowanego przez fundację "Dzieci Niczyje". Posiadam także certyfikat terapii  EMDR wydany przez Uniwersytet w Birmingham i atestowany przez Europejskie Towarzystwo Terapii EMDR) <http://www.emdr.org.pl/>.Opiniuję jako biegły sądowy w sprawach dotyczących przemocy i wykorzystywania seksualnego dzieci i młodzieży. Zajmuję się diagnozą i terapią dzieci oraz młodzieży cierpiących z powodu zaburzeń lękowych, depresji, agresji i autoagresji, zaburzeń odżywiania. Pracuję z dziećmi oraz dorosłymi zmagającymi się ze skutkami zdarzeń traumatycznych (terapia ofiar: katastrof, wypadków, przemocy domowej i rówieśniczej oraz innych form krzywdzenia). Prowadzę grupy wsparcia dla rodziców dzieci z zaburzeniami odżywiania.

Czas trwania szkolenia: 20 godzin.

Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą

Cel szkolenia: Dziecko żyje w swojej rodzinie. Rodzice jako osoby mające największe znaczenie mają też największy wpływ na kształtowanie i zmianę jego postaw, stosunku do siebie i otoczenia. Te oczywiste stwierdzenia mają poważne konsekwencje dla psychoterapii dziecka i nastolatka. Gdy stajemy się terapeuta dziecka, wkraczamy w jakimś stopniu w życie całej jego rodziny. Rodzice wobec terapii i terapeuty mają szereg oczekiwań, a często też wiele niepokoju. Ich postawy mogą wspierać lub niweczyć efekt terapii. Dlatego dobra współpraca z rodziną jest warunkiem koniecznym terapii dziecka.

1. Jaka jest rola objawu u dziecka w całej rodzinie?

2. Jakie ma znaczenie dla terapii dziecka?

3. Jak postawy rodziny mogą wpływać na konkretne objawy u dziecka?

4. Jak przekazać diagnozę, gdy różni się ona od koncepcji rodziców?

5. Dlaczego to ważne, by rodzice byli sprzymierzeńcami terapii?

6. Co z tajemnicą w terapii dziecka i nastolatka?

7. Jak sobie radzić, gdy rodzic przekracza granice terapeuty i dziecka?

8. Kiedy odmówić terapii dziecka?

9. Co wtedy, gdy to rodzic potrzebuje terapii?

Celem szkolenia jest odpowiedź na te pytania.

Program szkolenia:

• Cykl życia rodziny i powstające w trakcie wyzywania
• Rola objawu u dziecka w systemie rodzinnym
• Specyficzne problemy dla terapii dziecka i nastolatka
• Postawy rodziców wobec terapeuty dziecka a odpowiedź pacjenta i terapeuty

Korzyści z uczestnictwa:

• Rozumienie objawu dziecka w szerszym kontekście: relacji rodzinnych, rozwoju i potrzeb dziecka
• Nabycie konkretnych umiejętności radzenia sobie z rodzicami w trudnych sytuacjach w terapii dziecka

Forma prowadzenia zajęć: Przedstawienie wybranych koncepcji teoretycznych ilustrowanych omówieniem przypadków, ćwiczenie umiejętności w małych grupach, odgrywanie ról.

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Cel szkolenia:

• Zapoznanie się ze specyfiką pracy z nastolatkiem, który ma trudności w radzeniu sobie z obrazem samego siebie.
• Techniki relacji terapeutycznej
• Jaki uniknąć pułapek w relacji pacjent – rodzice – terapeuta
• Rola problemów szkolnych w terapii
• Poznanie technik pracy z niską samooceną.

Program szkolenia:

• Dlaczego nastolatki gorzej sobie radzą niż dorośli czy deficyty okresu dojrzewania
• Zbieranie wywiadu, tworzenie wstępnej konceptualizacji na przykładzie konkretnych pacjentów,
• Techniki pracy z niską samooceną,
• Rola więzi – bezpieczeństwo, akceptacja, granice w terapii nastolatka
• Trudności i pułapki w terapii nastolatka – cele rodziców i pacjentów, czy terapia w ogóle ma zajmować się szkołą.

Forma prowadzenia zajęć:
Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa:
Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

• Umiejętność pracy z problemem niskiej samooceny
• Umiejętność rozpoznawania sytuacji w których konieczne jest rozróżnianie pomiędzy celem rodziców, szkoły a celami pacjenta
• Budowanie relacji terapeutycznej

Odborcy szkolenia: Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą.

Czas trwania szkolenia: 20 godzin.

„Wiele zasad i technik terapii poznawczo-behawioralnej uznawanene niegdyś za rewolucyjne, włączono do innych form terapii. Do powszechnie uznawanych strategii klinicznych należą obecnie: podtrzymywanie teraputycznej relacji nacechowanej zaufaeniem i opartej na współpracy, informowanie pacjentów o nękających ich problemach oraz wyjaśnienie samego procesu leczenia, a także wprowadzenie wspólnego słownictwa pozwalającego zrozumieć problemy pacjentów, zachowanie zhierarchizowanej postawy teraputycznej skoncentrowanej na wybranym zagadanieniu, rozwój umiejętności radzenia sobie z problemami, udzielanie pacjentowi stałego wsparcia i informacji, zapwnianie mu poczucia nadziei i osobistej skuteczności, prowadzenie badań nad genezą nieadaptacyjnych przekonań i zachowań w relacjach interpersonalnych.” (Reineke M., Clark D., 2005; s. 21)

Cele szkolenia:

• Zrozumienie podejścia poznawczo- behawioralnego- podstawowe założenia

• Analiza rozwoju poznawczego dziecka

• Poznanie technik terapeutycznych w odniesieniu do trudności dziecka i jego możliwości poznawczych

• Wprowadzenie do terapii schematów dzieci i młodzieży- wybrane techniki

Program szkolenia

1. Zapoznanie z podstawowymi złożeniami modelu poznawczego

2. Zapis myśli automatycznych

3. Samoobserwacja

4. Bilans zysków i strat

5. Dowody za i przeciwko

6. Samonagradzanie

7. Samokontrola

8. Planowanie aktywności

9. Relaksacja/ elementy bajko terapii

10. Terapia zabawą

11. Angażowanie rodziców do pracy z dzieckiem

Forma prowadzenia zajęć

Zajęcia będą prowadzone formą wykładowo-warsztatową.

Korzyści z uczestnictwa

• Nauka różnorodnych technik pracy z dziećmi i młodzieżą

• Szersze zrozumienie możliwości pracy z dzieckiem w zależności od etapu rozwoju

• Kształtowanie umiejętności praktycznych w pracy z dziećmi i młodzieżą

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych

Dialog Motywujący jest formą kontaktu klinicznego z rozmówcą skoncentrowaną na osobie
i zmierzającą do wydobycia jej wewnętrznej motywacji do zmiany. W trakcie rozmowy prowadzonej w duchu Dialogu Motywującego koncentrujemy się na sposobie postrzegania świata klientów i ich systemach wartości. W trakcie rozmowy staramy się dociec, jak wyznawane wartości przystają do chęci wprowadzenia zmiany, wzmacniamy ufność we własne siły klienta i jego gotowość do wprowadzenia zmiany. Umiejętności prowadzenia rozmowy motywującej mogą okazać się przydatne w rozmowach z rodzicami. Celem takich rozmów jest zmotywowanie do zmian postaw rodzicielskich. Wspólnie z rodzicem możemy zobaczyć, jak widzi on problemy i jak może je rozwiązać.

Uczestnicy szkolenia będą mieć szansę nauki umiejętności prowadzenia rozmowy w duchu Dialogu Motywującego.

Cele szkolenia:

• Wprowadzenie do założeń Dialogu Motywującego
• Zapoznanie uczestników szkolenia z pojęciami Dialogu Motywującego
• Poznanie ducha Dialogu Motywującego (współpraca, akceptacja, wydobywanie, współczucie)
• Nauczenie się podstawowych umiejętności DM (pytania otwierające, odzwierciedlenie, podsumowania, afirmowanie)
• Zastosowania Dialogu Motywującego w praktyce klinicznej

Wprowadzenie do Dialogu Motywującego

• Czym jest ambiwalencja? Ambiwalencja jako naturalny etap zmiany.
• Czym nie jest Dialog Motywujący – negatywne praktyki
• Definicja „oporu”. „Opór” a odruch naprawiania.
• Trzy składniki motywacji: ważność, ufność, gotowość
• Duch Dialogu Motywującego (współpraca, akceptacja, wydobywanie, współczucie)
• Wprowadzenie do transteoretycznego modelu zmiany
• Cztery procesy rozmowy motywującej – angażowanie, ukierunkowywanie, wydobywanie, planowanie.
• Nauka podstawowych umiejętności rozmowy motywującej – WIOSŁA (OARS)
• Ćwiczenie umiejętność słuchania niewerbalnego
• Wprowadzenie do myślenia empatycznego
• Formułowanie odzwierciedleń prostych
• Typy odzwierciedleń: odzwierciedlenia proste i odzwierciedlenia złożone (odzwierciedlanie wyolbrzymione, odzwierciedlenie uczuć, odzwierciedlenie ujmujące obie strony problemu, odzwierciedlenie prawdziwego znaczenia)
• Wprowadzenie do afirmowania
• Zadawanie pytań otwartych

Zastosowanie DM w praktyce klinicznej:

• Symulowane rozmowy z rodzicami dzieci autystycznych. Jak motywować do zmian postaw rodzicielskich.

Forma prowadzenia zajęć:

Zajęcia będą prowadzone formą wykładowo-warsztatową. W trakcie zajęć uczestnicy będą zachęcani do aktywnej pracy – praca na wybranych przypadkach, praca w podgrupach, praca na forum, odgrywanie scenek. W trakcie szkolenia zostaną wykorzystane prezentacje multimedialne.

Czas trwania szkolenia: 10 godzin dydaktycznych

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków

Cel szkolenia:

1. Zapoznanie się ze specyfiką pracy z nastolatkiem, który ma trudności w radzeniu sobie z obrazem samego siebie.
2. Techniki relacji terapeutycznej.
3. Jaki uniknąć pułapek w relacji pacjent – rodzice – terapeuta.
4. Rola problemów szkolnych w terapii.
5. Poznanie technik pracy z niską samooceną.

Program szkolenia:

1. Dlaczego nastolatki gorzej sobie radzą niż dorośli czy deficyty okresu dojrzewania,
2. Zbieranie wywiadu, tworzenie wstępnej konceptualizacji na przykładzie konkretnych pacjentów,
3. Techniki pracy z niską samooceną,
4. Rola więzi – bezpieczeństwo, akceptacja, granice w terapii nastolatka,
5. Trudności i pułapki w terapii nastolatka – cele rodziców i pacjentów, czy terapia w ogóle ma zajmować się szkołą.

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

1. Umiejętność pracy z problemem niskiej samooceny
2. Umiejętność rozpoznawania sytuacji w których konieczne jest rozróżnianie pomiędzy celem rodziców, szkoły a celami pacjenta
3. Budowanie relacji terapeutycznej

Główne cele warsztatu:
W psychoterapeutycznej codzienności stosunkowo często spotykamy się z zaburzeniami lękowymi wśród dzieci i młodzieży. Koszta związane z unikaniem potrafią dezorganizować życie młodego człowieka i jego rodziny oraz odbierać mu możliwość satysfakcjonującego wzrastania. Celem warsztatu jest praktyczna nauka strategii psychoterapeutycznych pomocnych w pracy z zaburzeniami lękowymi oraz umiejętność „wystarczająco  dobrego”  angażowania rodziców w proces leczenia.  
Program warsztatu:

• Krótki wstęp teoretyczny dotyczący zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży oraz omówienie dostępnych programów leczenia.
• Planowanie terapii w kontekście środowiska pacjenta i jego uwarunkowań temperamentalnych.
• Znaczenie pracy behawioralnej w leczeniu zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży. Planowanie ekspozycji i eksperymentów behawioralnych dostosowanych do danego zaburzenia lękowego.
• Omówienie strategii poznawczych pomocnych w  budowaniu elastycznego i wspierającego myślenia. Praca nad najczęstszymi zniekształceniami poznawczymi występującymi w zaburzeniach lękowych.
• Włączanie elementów terapii 3 fali (Uważność, ACT)  w zakres strategii radzenia sobie z lękiem.  
• Rola i zaangażowanie rodziców/opiekunów w proces terapeutyczny.
• Wzmacnianie kompetencji społecznych i zasobów młodego pacjenta jako czynnik wspomagający proces terapeutyczny.

Forma: Wprowadzenie teoretyczne, omówienie zagadnień na podstawie przypadków klinicznych, ćwiczenia w grupach, odgrywanie ról.

Cel szkolenia: Celem szkolenia jest przybliżenie uczestnikom specyfiki pracy z dziećmi i młodzieżą, u których utrzymują się objawy posttraumatyczne. Zostaną omówione zasady dotyczące nawiązywania relacji terapeutycznej, zbierania wywiadu, prowadzenia procesu terapeutycznego, współpracy z rodzicami. Przedstawione zostaną różnice w postępowaniu terapeutycznym pacjentów z PTSD z innymi objawami traumy niż PTSD.

Program:

• Czym jest PTSD?
• Przyczyny utrzymywania się objawów PTSD.
• ASD, złożone PTSD, trauma relacyjna.
• Aleksytymia i dysocjacja - rolę nieadaptacyjnych mechanizmów radzenia sobie z przytłaczającymi emocjami.
• Model poznawczy traumy Ehlersa i Clarka w odniesieniu do dzieci i młodzieży.
• Cele terapii.
• Struktura wywiadu.
• Sesje początkowe i kolejne - przebieg.
• Zasady stosowania ekspozycji przedłużonej.
• Analiza skuteczności terapii poznawczo-behawioralnej.
• Zasady tworzenia eksperymentów behawioralnych.
• Jak pracować z czynnikami spustowymi?
• Wymagania niezbędne do rozpoczęcia terapii.
• Terapia poznawcza i inne propozycje leczenia traumy - analiza.
• Czynniki ryzyka w terapii traumy dzieci i młodzieży.
• Samoopieka terapeuty - sposoby zadbania o siebie.

Forma prowadzenia zajęć:
Wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie poszczególnych zagadnień, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach.

Korzyści z uczestnictwa:
Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

•  potrafili dokonać diagnozy PTSD
•  zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi

Dzieci i młodzież dokonujące aktów autoagresji czy zgłaszające myśli samobójcze jest często wyzwaniem dla specjalistów. Po pierwsze, może wywoływać wiele negatywnych myśli automatycznych u praktyków, prowadzących do poczucia bezsilności, przerażenia, niepokoju o stan pacjenta. Po drugie, jest szczególnie obciążająca dla praktyka ponieważ stawia przed nim bezpośrednie zadanie ochrony zdrowia i życia pacjenta. Celem szkolenia jest zapoznanie z podstawowymi umiejętnościami terapeutycznymi pomocnymi w pracy z osobami samouszkadającymi się i zgłaszającymi myśli samobójcze.
Cele szkolenia:

• Zrozumienie przyczyn zachowań autoagresywnych oraz myśli samobójczych
• Rozpoznanie postaw własnych uczestników wobec problemu autoagresji, myśli samobójczych i prób samobójczych
• Poznanie technik pracy z młodzieżą samookaleczającą się i deklarującą myśli samobójcze

Plan szkolenia:

1. Przyczyny występowania zachowań autoagresywnych
2. Samouszkodzenia a kształtująca się osobowość w kierunku border-line
3. Funkcje samouszkodzania się
4. Postawy własne uczestników wobec problemu samouszkadzania się
5. Wsparcie i akceptacja w rozmowie z osobą dokonującą samouszkodzeń
6. Karzący rodzic, złoszczące się dziecko, odłączony obrońca – terapia schematu zachowań autoagresywnych
7. Między wsparciem a nauką nowych umiejętności – dialektyczna terapia behawioralna zachowań autoagresywnych
8. Kontrakt terapeutyczny w przypadku pracy z osobą samookaleczającą się
9. Szacowanie ryzyka samobójstwa
10. Powszechne przekonania samobójców
11. Postawy własne uczestników wobec problemu samobójstwa
12. Sposoby rozmowy z osobą zgłaszającą myśli samobójcze
13. Kontrakt terapeutyczny w przypadku pracy z osobą przejawiającą myśli i tendencje samobójcze

Forma prowadzenia zajęć
Zajęcia będą prowadzone formą wykładowo-warsztatową. W trakcie zajęć uczestnicy będą zachęcani do aktywnej pracy – praca na wybranych przypadkach, praca w podgrupach, praca na forum, odgrywanie scenek. Uczestnicy będą zachęcani do pracy na własnych przypadkach, dzięki czemu zajęcia będą umożliwiać przyjrzenie się własnej pracy. W trakcie szkolenia zostaną wykorzystane prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa

• Wzrost świadomości problemu samouszkodzeń i myśli samobójczych wśród dzieci i młodzieży
• Nabycie większej swobody terapeutycznej w pracy z problemowymi zachowaniami

Jeden z pierwszych znanych nam opisów zespołu natręctw pochodzi z XV wieku, kiedy to objawy zespołu obsesyjno – kompulsyjnego opisano u jednego z angielskich mnichów – „zaczął sądzić, że teraz ma spędzać na czytaniu ksiąg sześć godzin, ponieważ przeczytał je sześć razy. Wkrótce uznał, że musi poświęcać na to ponad 12 godzin każdego dnia.” Jednak dopiero XIX wiek przyniósł tak naprawdę badania nad tym schorzeniem. W 1833 roku opisano mężczyznę, który nie odważał się przejść przez most, kiedy ujrzał skrzyżowanie belki. W 1838 roku ukazała się praca przedstawiająca szczegółowo objawy nerwicy natręctw u 34 letniej kobiety cierpiącej z powodu nadmiernego mycia rąk, licznych obaw dotyczących możliwości zabrudzenia ubrań oraz lęku przed możliwością dokonania przez nią kradzieży

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków

Cel szkolenia: W ICD-10 zaburzenie obsesyjno - kompulsyjne (nerwica natręctw) klasyfikuje się jako F42. Do wiodących objawów zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych zalicza się nawracające uporczywe myśli natrętne (obsesje) lub czynności przymusowe (kompulsje). Myśli natrętne (obsesje) to nawracające, uporczywe idee, myśli, wyobrażenia lub impulsy; wdzierają się do świadomości wbrew woli, odczuwane jako natrętne, przeszkadzające, budzą lęk; tematycznie związane nie tylko z realnymi problemami. Chory uświadamia sobie je jako własne, próbuje je zignorować lub pozbyć się przy pomocy innych myśli lub działań. Czynności natrętne (kompulsje), to powtarzające się, niecelowe formy zachowania lub czynności psychiczne, ujawniające się wbrew woli, realizowane w sposób stereotypowy, często jako odpowiedź na myśl natrętną. Podejmowane w celu zmniejszenia lęku. Ruminacje myślowe to długotrwały ciąg nieproduktywnych myśli na pewien temat; nie wnikają one do świadomości chorego w ukształtowanej postaci i z określoną treścią, są one przymusowym działaniem psychicznym, zazwyczaj poprzedzonym natrętną myślą

W trakcie warsztatu omawiamy zarówno model leczenia behawioralnego, jak i poznawczego OCD. W przypadku terapii behawioralnej dokonuje się połączenia klasycznej ekspozycji (prowokowania lękorodnej sytuacji lub prezentacji bodźca wywołującego rytuał) z powstrzymaniem reakcji, czyli udaremnieniem rytuały lub czynności natrętnej wykonywanej w celu zmniejszenia niepokoju czy lęku. W terapii poznawczej niepokój towarzyszący objawom OCD jest definiowany jako odpowiedź na dokonywaną przez pacjenta interpretację doświadczanych myśli natrętnych. W związku z tym celem terapii jest odkrycie myśli automatycznych i schematów poznawczych wzbudzanych przez myśli natrętne oraz próba ich modyfikacji. Tak planujemy leczenie by pacjent mógł zmienić sposób myślenia i interpretacji znaczenia myśli natrętnej.

Program szkolenia:

1. Omówienie obrazu klinicznego OCD
2. Omówienie zalecanych algorytmów postępowania w OCD.
3. Behawioralne programy terapeutyczne w leczeniu OCD – omówienie szczegółowe wraz z ćwiczeniami praktycznymi
4. Podstawowe założenia terapii poznawczej
5. Model poznawczy leczenia OCD

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

1. Umiejętność rozpoznawania i diagnozowania OCD, użycie kwestionariuszy
2. Znajomość modeli teoretycznych OCD
3. Umiejętność zastosowania behawioralnych programów leczenia OCD
4. Umiejętność zaplanowania pracy poznawczo – behawioralnej.

Psychoterapia tików

Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego tików u dzieci i młodzieży,
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
• Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem i jego rodziną,
• Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem,

Program szkolenia:

Jak żyć z tikami? - rozumienie zaburzenia i świata osób cierpiących na tiki

1. Objawy – tiki wokalne, ruchowe, czuciowe i inne opisane rodzaje tików,

2. Klasyfikacja tików,

3. Etiologia,

4. Diagnoza różnicowa,

5. Ocena tików – metody diagnostyczne: SKALA NASILENIA TIKÓW The Yale Global Tic Severity Scale YGTSS

6. Organizacja pracy terapeutycznej

7. Leczenie tików (omówienie różnych technik leczenie).

8. Rola rodziców w procesie terapeutycznym

9. Terapia behawioralna jako jedna z podstawowych technik pracy z dzieckiem:

10. psychoedukacja: rodziców, dziecka, najbliższej rodziny, nauczyciela/kolegów w szkole, trenerów

11. wskazówki do domu i do szkoły

12. oddziaływania na czynniki zewnętrzne nasilające tiki /funkcjonalna analiza zachowania/

13. oddziaływania na wewnętrzne nasilające tiki /trening odwracanie nawyków/

14. behawioralna terapia tików krok po kroku – planowanie sesji

15. techniki relaksacyjne

16. farmakoterapia

Podsumowanie i zakończenie warsztatów

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

• potrafili dokonać diagnozy tików,
• zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi,

Odborcy szkolenia: Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą.
Czas trwania szkolenia: 20 godzin.
36% dorosłych Polaków deklaruje, że doświadczało kar cielesnych wielokrotnie. Liczba przestępstw podejmowania kontaktów seksualnych z małoletnimi poniżej 15 roku życia przez dekadę utrzymuje się na stałym poziomie 2 tysięcy wszczętych postępowań rocznie. Krzywdzenie dzieci i młodzieży jest poważnym problemem społecznym. Krzywdzenie dziecka często prowadzi do wielu problemów w funkcjonowaniu poznawczym, emocjonalnym i behawioralnym. Trzeba pamiętać, że warunkiem skutecznej interwencji psychologicznej w wypadku dziecka krzywdzonego jest konieczność zatrzymania przemocy.
Cele szkolenia:

• Nauka rozpoznawania różnych form przemocy wobec dzieci
• Poznanie skutków krzywdzenia dzieci
• Poznanie procedur interwencji prawnych w wypadku krzywdzenia dzieci – zatrzymanie przemocy
• Wprowadzenie do terapii dziecka krzywdzonego

Program szkolenia

• Rozróżnienie różnych form przemocy (przemoc psychiczna, fizyczna, seksualna, zaniedbanie)
• Czynniki ryzyka wystąpienia zachowań przemocowych (czynniki po stronie dziecka, rodzinne, środowiskowe, po stronie rodziców)
• Objawy przemocy (objawy behawioralne, poznawcze, emocjonalne)
• Koncepcja resilience
• Funkcjonowanie rodziny kazirodczej
• Etapy ujawnienia przemocy
• Zatrzymanie przemocy - interwencja prawna (ścieżka cywilna i karna)
• Rozmowa z dzieckiem i rodzicem niekrzywdzącym na temat interwencji
• Choroby psychiczne dzieci dotkniętych przemocą (zaburzenia więzi, zaburzenia afektywne, zaburzenia lękowe, PTSD, zaburzenia zachowania)
• Terapia dziecka krzywdzonego (między stabilizacją a narracją o traumie)

Forma prowadzenia zajęć
Zajęcia będą prowadzone formą wykładowo-warsztatową. W trakcie zajęć uczestnicy będą zachęcani do aktywnej pracy – praca na wybranych przypadkach, praca w podgrupach, praca na forum, odgrywanie scenek. W trakcie szkolenia zostaną wykorzystane prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa

• Zapoznanie się z problematyką krzywdzenia dzieci
• Nauka rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci
• Kształtowanie umiejętności podejmowania interwencji prawnych
• Nauka umiejętności interwencji psychologicznych w sytuacji krzywdzenia dziecka

"Ponieważ wasze ciało tak szybko zmienia swój kształt, łatwo uwierzyć, że równie szybko można zmienić życie. Problemy pozostają jednak nierozwiązane, więc wracacie do jedzenia, które znowu staje się waszym głównym kłopotem. Cóż, ono przynajmniej naprawdę czyni cuda!"

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków

Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego anoreksji i bulimii.
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy z pacjentem cierpiącym na anoreksję i bulimię.
• Zapoznanie z modelem pracy poznawczo – behawioralnej z bulimią.
• Umiejętność zaplanowania pracy poznawczo – behawioralnej z pacjentką z AN.
• Umiejętność wykorzystania technik terapeutycznych w kolejnych etapach pracy z pacjentem.
• Omówienie aspektu pracy z rodziną pacjenta.

Program szkolenia:

1. Rozumienie zaburzenia i świata osób cierpiących na anoreksję i bulimię:

• Objawy, diagnoza i różnicowanie zaburzenia.
• Wyrównanie stanu somatycznego.
• Behawioralny program rehabilitacji wagi w warunkach ambulatoryjnych i w oddziale
• Techniki pracy nad motywacją do leczenia i obawami przed zmianą.

2. Protokoły pracy z bulimią i anoreksją – omówienie kolejnych etapów terapii oraz ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych:

• Wypełnianie z pacjentem modelu zaburzenia.
• Tworzenie nowych, stabilnych wzorców odżywiania - praca z napadami objadania i rygorystyczną dietą.
• Typowe zniekształcenia myślenia pacjentów z bulimią.
• Omówienie schematów poznawczych i meta przekonań w anoreksji - pacjentki z anoreksją oszukują.
• Praca nad myślami i przekonaniami dotyczącymi jedzenia.
• Znaczenie pozytywnych myśli automatycznych w podtrzymywaniu zaburzenia, przykład filozofii pro-ana jako przykład meta – treści poznawczych.
• Techniki pracy ze specyficznym przetwarzaniem poznawczym – restrukturyzacja dysfunkcjonalnego myślenia.
• Praca z uzależnianiem swojej wartości od kształtu i masy ciała.
• Techniki pracy z poczuciem własnej wartości i perfekcjonizmem.
• Znajdowanie innych sposobów radzenia sobie z problemami i trudnymi emocjami niż strategie związane z jedzeniem – elementy mindfulness

3. Omówienie aspektu pracy z rodziną pacjenta.

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

• potrafili dokonać diagnozy bulimii i anoreksji zgodnie z przyjętymi kryteriami,
• zaplanować przebieg leczenia zgodnie z celami terapeutycznymi,
• omawiać treści poznawcze typowe dla zaburzeń odżywiania,
• stosować techniki pracy w kolejnych etapach protokołu poznawczo – behawioralnego w bulimii.