Celem zajęć jest:

1. przypomnienie prawidłowego profilu rozwojowego dzieci i młodzieży, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb bezpieczeństwa, więzi, autonomii, autoekspresji, poczucia własnej wartości, realnych ograniczeń oraz poruszenie problematyki okresu adolescencji;
2. zapoznanie uczestników z podstawowymi zaburzeniami psychicznymi dzieci i młodzieży, z którymi mogą się spotkać w swojej praktyce klinicznej;
3. Doskonalenie umiejętności korzystania z obowiązujących klasyfikacji zaburzeń psychicznych, rozszerzonych o różnice występujące u dzieci i młodzieży;
4. utrwalenie wiedzy z zakresu etiologii zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży oraz doskonalenie umiejętności rozpoznawania objawów zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży;
5. zapoznanie uczestników z procedurami diagnostyki i terapii zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży;
6. Zapoznanie z  kompleksowymi, wielopłaszczyznowymi planami pomocowymi dla chorujących psychicznie dzieci i młodzieży oraz ich rodzin;
7. Zapoznanie uczestników z aspektami prawnymi i etycznymi diagnostyki oraz terapii zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży;
8. Zwrócenie uwagi na niezbędny aspekt stworzenia  trwałej relacji terapeutycznej pacjent-klinicysta z uwzględnieniem roli rodzica/opiekuna

Opis:

1. Profil rozwojowy dzieci i młodzieży, cele poszczególnych etapów rozwojowych, możliwe kryzysy,
2. Obowiązujące klasyfikacje zaburzeń psychicznych, rozszerzone o różnice występujące u dzieci i młodzieży,
3. Zespoły objawów zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży, rozwijanie umiejętności ich rozpoznawania,
4. Tworzenia planów terapii, organizacji wsparcia w rodzinie , w szkole, w środowisku rówieśniczym,
5. Omówienie obowiązujących aspektów prawnych i etycznych związanych z diagnostyką, terapią dzieci i młodzieży z zaburzeniami psychicznymi
6. Zapoznanie się ze specyficznymi problemami i trudnościami w pracy z dziećmi i młodzieżą z zaburzeniami psychicznymi oraz ich rodzinami,
7. Doskonalenie umiejętności tworzenia trwałej, opartej na wzajemnym zaufaniu relacji terapeutycznej małoletni-klinicysta, z uwzględnieniem roli rodzica/opiekuna

Podstawy terapii poznawczej:

• Podstawowe założenia terapii poznawczej. Psychoedukacja klienta w modelu poznawczym
• Planowanie i przebieg terapii
• Praca z myślami automatycznymi – rozpoznawanie, dyskusja, tworzenie myśli i zachowań alternatywnych
• Praca ze zniekształceniami poznawczymi czyli logiczne błędy w ludzkim myśleniu
• Jak modyfikować przekonania klienta.
• Techniki pomagające w rozwiązywaniu problemów
• Terapia behawioralna – rola ekspozycji i eksperymentów behawioralnych w leczeniu pacjentów

Konceptualizacja w terapii poznawczej, sposób prowadzenia terapii, struktura sesji

Konceptualizacja przypadku w terapii behawioralno- poznawczej opisuje i wyjaśnia problemy zgłaszane przez pacjenta podczas terapii. Jej podstawową funkcją jest ukierunkowanie terapii na zmniejszenie stresu leczonej osoby i zwiększenie jej odporności na doświadczane trudności. Osiągnięcie tych celów jest możliwe, gdy konceptualizacja spełnia kilka funkcji: podsumowuje doświadczenia pacjenta, normalizuje jego doświadczenia, promuje zaangażowanie, złożone cele lub problemy czyni możliwymi do realizacji oraz porządkuje kolejne interwencje. Ponadto, identyfikuje mocne strony pacjenta i sugeruje jak zwiększyć odporność na doświadczany stres, proponuje najprostsze interwencje, uprzedza wystąpienie trudności, pomaga zrozumieć brak efektów w terapii oraz umożliwia prowadzenie wysokiej jakości superwizji. Z tego względu nabycie umiejętności dokonywania prawidłowej konceptualizacji w modelu poznawczo-behawioralnym jest jedną z podstawowych umiejętności terapeuty.

Z drugiej strony po postawieniu diagnozy terapeuci poznawczo – behawioralni mogą rozpocząć i prowadzić terapię według programów leczenia konkretnych zaburzeń, których skuteczność została potwierdzona w wielu badaniach. Niestety w czasie prowadzenia terapii może się zdarzyć, że pacjent nie odpowiada na typowe leczenie w ramach CBT. W takim wypadku konieczne jest odkrycie jego przekonań lub schematów, które powodują, że zmiana nie jest możliwa.

W czasie warsztatu zajmiemy się na podstawie przedstawionych przypadków tworzeniem konceptualizacji poznawczej pacjentów oraz odkrywaniem jakie zmiany w stosunku do „standardowej” terapii poznawczo – behawioralnej terapeuta powinien wprowadzić do pracy z klientem.

Konceptualizacja:

1. Ramowy schemat prowadzenie terapii poznawczo – behawioralnej
2. Zbieranie wywiadu, tworzenie wstępnej konceptualizacji,
3. Model konceptualizacji przypadku wg j. Beck i M. Reinecke
4. Wybór protokołu leczenia na podstawie diagnozy i wstępnej konceptualizacji, ustalanie celów,
5. Struktura sesji,
6. Zastosowanie konkretnych technik terapeutycznych w pracy z dzieckiem i nastolatkiem.
7. Planowanie terapii na zasadzie: ustalanie celu – ustalenie kolejnych zadań – wybór techniki Praca wg schematu – wybierz kraj który napadasz, wybierz miasto, które zdobywasz, zdecyduj się na rodzaj broni.

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

1. Umiejętność dobierania protokołu terapeutycznego do rozpoznania
2. Umiejętność rozpoznawania sytuacji w których konieczne jest odejście od standardowej terapii poznawczo – behawioralnej
3. Umiejętność budowania konceptualizacji pacjenta na podstawie wywiadu, modelu teoretycznego zaburzenia oraz informacji uzyskanych od klienta w trakcie terapii.

Odborcy szkolenia: Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą.

Czas trwania szkolenia: 20 godzin.

„Wiele zasad i technik terapii poznawczo-behawioralnej uznawanene niegdyś za rewolucyjne, włączono do innych form terapii. Do powszechnie uznawanych strategii klinicznych należą obecnie: podtrzymywanie teraputycznej relacji nacechowanej zaufaeniem i opartej na współpracy, informowanie pacjentów o nękających ich problemach oraz wyjaśnienie samego procesu leczenia, a także wprowadzenie wspólnego słownictwa pozwalającego zrozumieć problemy pacjentów, zachowanie zhierarchizowanej postawy teraputycznej skoncentrowanej na wybranym zagadanieniu, rozwój umiejętności radzenia sobie z problemami, udzielanie pacjentowi stałego wsparcia i informacji, zapwnianie mu poczucia nadziei i osobistej skuteczności, prowadzenie badań nad genezą nieadaptacyjnych przekonań i zachowań w relacjach interpersonalnych.” (Reineke M., Clark D., 2005; s. 21)

Cele szkolenia:

• Zrozumienie podejścia poznawczo- behawioralnego- podstawowe założenia

• Analiza rozwoju poznawczego dziecka

• Poznanie technik terapeutycznych w odniesieniu do trudności dziecka i jego możliwości poznawczych

• Wprowadzenie do terapii schematów dzieci i młodzieży- wybrane techniki

Program szkolenia

1. Zapoznanie z podstawowymi złożeniami modelu poznawczego

2. Zapis myśli automatycznych

3. Samoobserwacja

4. Bilans zysków i strat

5. Dowody za i przeciwko

6. Samonagradzanie

7. Samokontrola

8. Planowanie aktywności

9. Relaksacja/ elementy bajko terapii

10. Terapia zabawą

11. Angażowanie rodziców do pracy z dzieckiem

Forma prowadzenia zajęć

Zajęcia będą prowadzone formą wykładowo-warsztatową.

Korzyści z uczestnictwa

• Nauka różnorodnych technik pracy z dziećmi i młodzieżą

• Szersze zrozumienie możliwości pracy z dzieckiem w zależności od etapu rozwoju

• Kształtowanie umiejętności praktycznych w pracy z dziećmi i młodzieżą

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków

Cel szkolenia:

Zapoznanie uczestników z obrazem klinicznym zaburzeń zachowania, technikami terapeutycznymi do pracy nad niepożądanymi zachowaniami. Uczestnicy poznają inne sposoby radzenia sobie z dziećmi zastępując dotychczasowe metody, nowymi bardziej dostosowanymi do trudności przejawianych przez dzieci.

Program szkolenia:

• Obraz kliniczny i diagnoza (zaburzenia opozycyjno-buntownicze oraz zaburzenia zachowania, ADHD)
• Modele terapeutyczne
• Techniki behawioralne
• Współpraca dom – szkoła
• Pomoc systemowa

Forma prowadzenia zajęć: Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:
Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

• umieli dokonać diagnozy zaburzeń zachowania,
• potrafili odróżnić objawy od zachowań niepożądanych,
• wdrażali odpowiednie techniki behawioralne radzenia sobie z trudnymi zachowaniami.

Osoba prowadząca: mgr Klaudia Siwek - jestem psychologiem. Studia ukończyłam w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Łódzkiego. Moją specjalizacją jest psychologia kliniczna i psychologia zdrowia. Od kilku lat pracuję w *Oddziale Psychiatrii Dziecięcej wJózefowie <http://www.centrumzagorze.pl/oddzialy-stacjonarne/24-oddzial-psychiatryczny-dla-dzieci>, gdzie zajmuję się diagnozą oraz terapią dzieci i młodzieży. Posiadam certyfikat psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczo - Behawioralnej. W swojej pracy wykorzystuję także inne podejścia psychoteraputyczne. Jestem absolwentką studium diagnozy i pomocy psychologicznej dzieci wykorzystywanych seksualnie organizowanego przez fundację "Dzieci Niczyje". Posiadam także certyfikat terapii  EMDR wydany przez Uniwersytet w Birmingham i atestowany przez Europejskie Towarzystwo Terapii EMDR) <http://www.emdr.org.pl/>.Opiniuję jako biegły sądowy w sprawach dotyczących przemocy i wykorzystywania seksualnego dzieci i młodzieży. Zajmuję się diagnozą i terapią dzieci oraz młodzieży cierpiących z powodu zaburzeń lękowych, depresji, agresji i autoagresji, zaburzeń odżywiania. Pracuję z dziećmi oraz dorosłymi zmagającymi się ze skutkami zdarzeń traumatycznych (terapia ofiar: katastrof, wypadków, przemocy domowej i rówieśniczej oraz innych form krzywdzenia). Prowadzę grupy wsparcia dla rodziców dzieci z zaburzeniami odżywiania.

Czas trwania szkolenia: 20 godzin.

Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą

Cel szkolenia: Dziecko żyje w swojej rodzinie. Rodzice jako osoby mające największe znaczenie mają też największy wpływ na kształtowanie i zmianę jego postaw, stosunku do siebie i otoczenia. Te oczywiste stwierdzenia mają poważne konsekwencje dla psychoterapii dziecka i nastolatka. Gdy stajemy się terapeuta dziecka, wkraczamy w jakimś stopniu w życie całej jego rodziny. Rodzice wobec terapii i terapeuty mają szereg oczekiwań, a często też wiele niepokoju. Ich postawy mogą wspierać lub niweczyć efekt terapii. Dlatego dobra współpraca z rodziną jest warunkiem koniecznym terapii dziecka.

1. Jaka jest rola objawu u dziecka w całej rodzinie?

2. Jakie ma znaczenie dla terapii dziecka?

3. Jak postawy rodziny mogą wpływać na konkretne objawy u dziecka?

4. Jak przekazać diagnozę, gdy różni się ona od koncepcji rodziców?

5. Dlaczego to ważne, by rodzice byli sprzymierzeńcami terapii?

6. Co z tajemnicą w terapii dziecka i nastolatka?

7. Jak sobie radzić, gdy rodzic przekracza granice terapeuty i dziecka?

8. Kiedy odmówić terapii dziecka?

9. Co wtedy, gdy to rodzic potrzebuje terapii?

Celem szkolenia jest odpowiedź na te pytania.

Program szkolenia:

• Cykl życia rodziny i powstające w trakcie wyzywania
• Rola objawu u dziecka w systemie rodzinnym
• Specyficzne problemy dla terapii dziecka i nastolatka
• Postawy rodziców wobec terapeuty dziecka a odpowiedź pacjenta i terapeuty

Korzyści z uczestnictwa:

• Rozumienie objawu dziecka w szerszym kontekście: relacji rodzinnych, rozwoju i potrzeb dziecka
• Nabycie konkretnych umiejętności radzenia sobie z rodzicami w trudnych sytuacjach w terapii dziecka

Forma prowadzenia zajęć: Przedstawienie wybranych koncepcji teoretycznych ilustrowanych omówieniem przypadków, ćwiczenie umiejętności w małych grupach, odgrywanie ról.

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych

Dialog Motywujący jest formą kontaktu klinicznego z rozmówcą skoncentrowaną na osobie
i zmierzającą do wydobycia jej wewnętrznej motywacji do zmiany. W trakcie rozmowy prowadzonej w duchu Dialogu Motywującego koncentrujemy się na sposobie postrzegania świata klientów i ich systemach wartości. W trakcie rozmowy staramy się dociec, jak wyznawane wartości przystają do chęci wprowadzenia zmiany, wzmacniamy ufność we własne siły klienta i jego gotowość do wprowadzenia zmiany. Umiejętności prowadzenia rozmowy motywującej mogą okazać się przydatne w rozmowach z rodzicami. Celem takich rozmów jest zmotywowanie do zmian postaw rodzicielskich. Wspólnie z rodzicem możemy zobaczyć, jak widzi on problemy i jak może je rozwiązać.

Uczestnicy szkolenia będą mieć szansę nauki umiejętności prowadzenia rozmowy w duchu Dialogu Motywującego.

Cele szkolenia:

• Wprowadzenie do założeń Dialogu Motywującego
• Zapoznanie uczestników szkolenia z pojęciami Dialogu Motywującego
• Poznanie ducha Dialogu Motywującego (współpraca, akceptacja, wydobywanie, współczucie)
• Nauczenie się podstawowych umiejętności DM (pytania otwierające, odzwierciedlenie, podsumowania, afirmowanie)
• Zastosowania Dialogu Motywującego w praktyce klinicznej

Wprowadzenie do Dialogu Motywującego

• Czym jest ambiwalencja? Ambiwalencja jako naturalny etap zmiany.
• Czym nie jest Dialog Motywujący – negatywne praktyki
• Definicja „oporu”. „Opór” a odruch naprawiania.
• Trzy składniki motywacji: ważność, ufność, gotowość
• Duch Dialogu Motywującego (współpraca, akceptacja, wydobywanie, współczucie)
• Wprowadzenie do transteoretycznego modelu zmiany
• Cztery procesy rozmowy motywującej – angażowanie, ukierunkowywanie, wydobywanie, planowanie.

Nauka podstawowych umiejętności rozmowy motywującej – WIOSŁA (OARS)

• Ćwiczenie umiejętność słuchania niewerbalnego
• Wprowadzenie do myślenia empatycznego
• Formułowanie odzwierciedleń prostych
• Typy odzwierciedleń: odzwierciedlenia proste i odzwierciedlenia złożone (odzwierciedlanie wyolbrzymione, odzwierciedlenie uczuć, odzwierciedlenie ujmujące obie strony problemu, odzwierciedlenie prawdziwego znaczenia)
• Wprowadzenie do afirmowania
• Zadawanie pytań otwartych

Zastosowanie DM w praktyce klinicznej:

• Symulowane rozmowy z rodzicami dzieci autystycznych. Jak motywować do zmian postaw rodzicielskich.

Forma prowadzenia zajęć:

Zajęcia będą prowadzone formą wykładowo-warsztatową. W trakcie zajęć uczestnicy będą zachęcani do aktywnej pracy – praca na wybranych przypadkach, praca w podgrupach, praca na forum, odgrywanie scenek. W trakcie szkolenia zostaną wykorzystane prezentacje multimedialne.

.

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Cel szkolenia:

• Zapoznanie się ze specyfiką pracy z nastolatkiem, który ma trudności w radzeniu sobie z obrazem samego siebie.
• Techniki relacji terapeutycznej
• Jaki uniknąć pułapek w relacji pacjent – rodzice – terapeuta
• Rola problemów szkolnych w terapii
• Poznanie technik pracy z niską samooceną.

Program szkolenia:

• Dlaczego nastolatki gorzej sobie radzą niż dorośli czy deficyty okresu dojrzewania
• Zbieranie wywiadu, tworzenie wstępnej konceptualizacji na przykładzie konkretnych pacjentów,
• Techniki pracy z niską samooceną,
• Rola więzi – bezpieczeństwo, akceptacja, granice w terapii nastolatka
• Trudności i pułapki w terapii nastolatka – cele rodziców i pacjentów, czy terapia w ogóle ma zajmować się szkołą.
• Forma prowadzenia zajęć:
• Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• Umiejętność pracy z problemem niskiej samooceny
• Umiejętność rozpoznawania sytuacji w których konieczne jest rozróżnianie pomiędzy celem rodziców, szkoły a celami pacjenta
• Budowanie relacji terapeutycznej

Główne cele warsztatu:
W psychoterapeutycznej codzienności stosunkowo często spotykamy się z zaburzeniami lękowymi wśród dzieci i młodzieży. Koszta związane z unikaniem potrafią dezorganizować życie młodego człowieka i jego rodziny oraz odbierać mu możliwość satysfakcjonującego wzrastania. Celem warsztatu jest praktyczna nauka strategii psychoterapeutycznych pomocnych w pracy z zaburzeniami lękowymi oraz umiejętność „wystarczająco  dobrego”  angażowania rodziców w proces leczenia.  
Program warsztatu:

• Krótki wstęp teoretyczny dotyczący zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży oraz omówienie dostępnych programów leczenia.
• Planowanie terapii w kontekście środowiska pacjenta i jego uwarunkowań temperamentalnych.
• Znaczenie pracy behawioralnej w leczeniu zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży. Planowanie ekspozycji i eksperymentów behawioralnych dostosowanych do danego zaburzenia lękowego.
• Omówienie strategii poznawczych pomocnych w  budowaniu elastycznego i wspierającego myślenia. Praca nad najczęstszymi zniekształceniami poznawczymi występującymi w zaburzeniach lękowych.
• Włączanie elementów terapii 3 fali (Uważność, ACT)  w zakres strategii radzenia sobie z lękiem.  
• Rola i zaangażowanie rodziców/opiekunów w proces terapeutyczny.
• Wzmacnianie kompetencji społecznych i zasobów młodego pacjenta jako czynnik wspomagający proces terapeutyczny.

Forma: Wprowadzenie teoretyczne, omówienie zagadnień na podstawie przypadków klinicznych, ćwiczenia w grupach, odgrywanie ról.

Szkolenie ma na celu zapoznanie z chorobą afektywną dwubiegunową u dzieci i młodzieży, czyli z chorobą, o które wciąż wiadomo niewiele. Dopiero od początku XXI w. ChAD jest diagnozowany u dzieci. Wcześniej sądzono, że dotyczy wyłącznie osób dorosłych. Literatury na ten temat nie ma w tej chwili wiele. Podczas szkolenia uczestnicy mogą się nauczyć zarówno podstaw diagnostycznych, jak i praktycznych elementów terapii.

1. Wprowadzenie do terapii depresji- psychopatologia i specyfika depresji u dzieci i młodzieży.
2. Programy terapeutyczne terapii grupowej depresji dzieci i młodzieży.
3. Choroba afektywna dwubiegunowa- charakterystyka, specyfika zaburzenia u dzieci i młodzieży.
4. Różnicowanie z zaburzeniami ADHD i borderline.
5. Praca z poszczególnymi objawami ChAD.
6. Techniki terapeutyczne stosowane u dzieci i młodzieży.
7. Omówienie przypadków ChAD i nauka planowania terapii.
8. Konceptualizacja przypadków- warsztat dotyczący rozumienia problemów dzieci i młodzieży z ChAD i samodzielnego tworzenia planu terapii.

Plan terapii: Fobia społeczna dzieci i młodzieży

Celem szkolenia jest przybliżenie problemu lęku społecznego u dzieci i młodzieży. Nacisk kładziony jest na praktyczne sposoby radzenia sobie z tym zaburzeniem poprzez eksperymenty behawioralne i poznawcze przeformułowanie.

1. Lęk społeczny- epidemiologia
2. Modele lęku społecznego
3. Poznawcze aspekty fobii społecznej.
4. Praca behawioralna- zachowania zabezpieczające, relaksacja, eksperymenty behawioralne
5. Tworzenie planu terapii fobii społecznej dla konkretnych przypadków

Czas trwania szkolenia: 20 godzin

Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą

Cel szkolenia: Celem szkolenia jest zapoznanie uczestników z typowymi dla dzieci i młodzieży objawami zaburzeń pourazowych. Ma ono pomóc zrozumieć sytuację dziecka, które przeżyło zagrażający incydent i takiego, które żyje w traumatyzującym środowisku. Odpowiada na pytania: Kiedy zacząć terapię traumy? Jakie warunki musza być spełnione, aby terapia była z korzyścią dla dziecka? Jak stworzyć dziecku poczucie bezpieczeństwa w relacji terapeutycznej i jak go nie nadużyć? Jakie techniki zastosować? Kiedy skierować na terapię rodzica? Omówimy także jak zaangażować rodziców w terapię i dlaczego jest to ważne.

Program:

• model zaburzeń pourazowych u dzieci i młodzieży
• objawy PTSD u dzieci i młodzieży w kontekście rozwojowym
• małe i duże traumy
• użycie metafor w terapii
• warunki niezbędne do prowadzenia terapii traumy u dziecka i nastolatka
• poznawcze i behawioralne techniki pracy z traumą
• współpraca z rodzicami podczas terapii traumy u dziecka
• wybrane trudności w terapii traumy u dzieci

Forma prowadzenia zajęć

Wprowadzenie teoretyczne, omówienie zagadnień na podstawie przypadków klinicznych, ćwiczenia w grupach, odgrywanie ról.

Korzyści z uczestnictwa:

• umiejętność rozpoznawania objawów PTSD u dzieci i młodzieży
• rozumienie sytuacji dziecka po przeżyciu traumy
• umiejętność zastosowania konkretnych technik terapeutycznych

Jeden z pierwszych znanych nam opisów zespołu natręctw pochodzi z XV wieku, kiedy to objawy zespołu obsesyjno – kompulsyjnego opisano u jednego z angielskich mnichów – „zaczął sądzić, że teraz ma spędzać na czytaniu ksiąg sześć godzin, ponieważ przeczytał je sześć razy. Wkrótce uznał, że musi poświęcać na to ponad 12 godzin każdego dnia.” Jednak dopiero XIX wiek przyniósł tak naprawdę badania nad tym schorzeniem. W 1833 roku opisano mężczyznę, który nie odważał się przejść przez most, kiedy ujrzał skrzyżowanie belki. W 1838 roku ukazała się praca przedstawiająca szczegółowo objawy nerwicy natręctw u 34 letniej kobiety cierpiącej z powodu nadmiernego mycia rąk, licznych obaw dotyczących możliwości zabrudzenia ubrań oraz lęku przed możliwością dokonania przez nią kradzieży

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków

Cel szkolenia: W ICD-10 zaburzenie obsesyjno - kompulsyjne (nerwica natręctw) klasyfikuje się jako F42. Do wiodących objawów zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych zalicza się nawracające uporczywe myśli natrętne (obsesje) lub czynności przymusowe (kompulsje). Myśli natrętne (obsesje) to nawracające, uporczywe idee, myśli, wyobrażenia lub impulsy; wdzierają się do świadomości wbrew woli, odczuwane jako natrętne, przeszkadzające, budzą lęk; tematycznie związane nie tylko z realnymi problemami. Chory uświadamia sobie je jako własne, próbuje je zignorować lub pozbyć się przy pomocy innych myśli lub działań. Czynności natrętne (kompulsje), to powtarzające się, niecelowe formy zachowania lub czynności psychiczne, ujawniające się wbrew woli, realizowane w sposób stereotypowy, często jako odpowiedź na myśl natrętną. Podejmowane w celu zmniejszenia lęku. Ruminacje myślowe to długotrwały ciąg nieproduktywnych myśli na pewien temat; nie wnikają one do świadomości chorego w ukształtowanej postaci i z określoną treścią, są one przymusowym działaniem psychicznym, zazwyczaj poprzedzonym natrętną myślą

W trakcie warsztatu omawiamy zarówno model leczenia behawioralnego, jak i poznawczego OCD. W przypadku terapii behawioralnej dokonuje się połączenia klasycznej ekspozycji (prowokowania lękorodnej sytuacji lub prezentacji bodźca wywołującego rytuał) z powstrzymaniem reakcji, czyli udaremnieniem rytuały lub czynności natrętnej wykonywanej w celu zmniejszenia niepokoju czy lęku. W terapii poznawczej niepokój towarzyszący objawom OCD jest definiowany jako odpowiedź na dokonywaną przez pacjenta interpretację doświadczanych myśli natrętnych. W związku z tym celem terapii jest odkrycie myśli automatycznych i schematów poznawczych wzbudzanych przez myśli natrętne oraz próba ich modyfikacji. Tak planujemy leczenie by pacjent mógł zmienić sposób myślenia i interpretacji znaczenia myśli natrętnej.

Program szkolenia:

1. Omówienie obrazu klinicznego OCD
2. Omówienie zalecanych algorytmów postępowania w OCD.
3. Behawioralne programy terapeutyczne w leczeniu OCD – omówienie szczegółowe wraz z ćwiczeniami praktycznymi
4. Podstawowe założenia terapii poznawczej
5. Model poznawczy leczenia OCD

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

1. Umiejętność rozpoznawania i diagnozowania OCD, użycie kwestionariuszy
2. Znajomość modeli teoretycznych OCD
3. Umiejętność zastosowania behawioralnych programów leczenia OCD
4. Umiejętność zaplanowania pracy poznawczo – behawioralnej.

Psychoterapia tików

Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego tików u dzieci i młodzieży,
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
• Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem i jego rodziną,
• Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem,

Program szkolenia:

Jak żyć z tikami? - rozumienie zaburzenia i świata osób cierpiących na tiki

1. Objawy – tiki wokalne, ruchowe, czuciowe i inne opisane rodzaje tików,

2. Klasyfikacja tików,

3. Etiologia,

4. Diagnoza różnicowa,

5. Ocena tików – metody diagnostyczne: SKALA NASILENIA TIKÓW The Yale Global Tic Severity Scale YGTSS

6. Organizacja pracy terapeutycznej

7. Leczenie tików (omówienie różnych technik leczenie).

8. Rola rodziców w procesie terapeutycznym

9. Terapia behawioralna jako jedna z podstawowych technik pracy z dzieckiem:

10. psychoedukacja: rodziców, dziecka, najbliższej rodziny, nauczyciela/kolegów w szkole, trenerów

11. wskazówki do domu i do szkoły

12. oddziaływania na czynniki zewnętrzne nasilające tiki /funkcjonalna analiza zachowania/

13. oddziaływania na wewnętrzne nasilające tiki /trening odwracanie nawyków/

14. behawioralna terapia tików krok po kroku – planowanie sesji

15. techniki relaksacyjne

16. farmakoterapia

Podsumowanie i zakończenie warsztatów

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

• potrafili dokonać diagnozy tików,
• zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi,

Dzieci i młodzież dokonujące aktów autoagresji czy zgłaszające myśli samobójcze jest często wyzwaniem dla specjalistów. Po pierwsze, może wywoływać wiele negatywnych myśli automatycznych u praktyków, prowadzących do poczucia bezsilności, przerażenia, niepokoju o stan pacjenta. Po drugie, jest szczególnie obciążająca dla praktyka ponieważ stawia przed nim bezpośrednie zadanie ochrony zdrowia i życia pacjenta. Celem szkolenia jest zapoznanie z podstawowymi umiejętnościami terapeutycznymi pomocnymi w pracy z osobami samouszkadającymi się i zgłaszającymi myśli samobójcze.

Cele szkolenia:

• Zrozumienie przyczyn zachowań autoagresywnych oraz myśli samobójczych
• Rozpoznanie postaw własnych uczestników wobec problemu autoagresji, myśli samobójczych i prób samobójczych
• Poznanie technik pracy z młodzieżą samookaleczającą się i deklarującą myśli samobójcze

Plan szkolenia:

1. Przyczyny występowania zachowań autoagresywnych
2. Samouszkodzenia a kształtująca się osobowość w kierunku border-line
3. Funkcje samouszkodzania się
4. Postawy własne uczestników wobec problemu samouszkadzania się
5. Wsparcie i akceptacja w rozmowie z osobą dokonującą samouszkodzeń
6. Karzący rodzic, złoszczące się dziecko, odłączony obrońca – terapia schematu zachowań autoagresywnych
7. Między wsparciem a nauką nowych umiejętności – dialektyczna terapia behawioralna zachowań autoagresywnych
8. Kontrakt terapeutyczny w przypadku pracy z osobą samookaleczającą się
9. Szacowanie ryzyka samobójstwa
10. Powszechne przekonania samobójców
11. Postawy własne uczestników wobec problemu samobójstwa
12. Sposoby rozmowy z osobą zgłaszającą myśli samobójcze
13. Kontrakt terapeutyczny w przypadku pracy z osobą przejawiającą myśli i tendencje samobójcze

Forma prowadzenia zajęć

Zajęcia będą prowadzone formą wykładowo-warsztatową. W trakcie zajęć uczestnicy będą zachęcani do aktywnej pracy – praca na wybranych przypadkach, praca w podgrupach, praca na forum, odgrywanie scenek. Uczestnicy będą zachęcani do pracy na własnych przypadkach, dzięki czemu zajęcia będą umożliwiać przyjrzenie się własnej pracy. W trakcie szkolenia zostaną wykorzystane prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa

• Wzrost świadomości problemu samouszkodzeń i myśli samobójczych wśród dzieci i młodzieży
• Nabycie większej swobody terapeutycznej w pracy z problemowymi zachowaniami

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków

Cel szkolenia: Zapoznanie uczestników z obrazem klinicznym ADHD u nastolatków. Umiejętność przeprowadzenia diagnozy. Uczestnicy poznają techniki pracy z poszczególnymi objawami ADHD oraz metody dopasowania ich do danego pacjenta. Omówienie aspektu pracy z rodziną pacjenta.

Program szkolenia:

• Wyjaśnienie czym jest ADHD – etiologia
• Kryteria diagnostyczne według ICD-10 i DSM-5
• Nastolatek – etap rozwojowy (zadania i problemy)
  • Aspekty biologiczne
  • Aspekty emocjonalne
  • Aspekty społeczne
• ADHD w adolescencji i jego wpływ na różne obszary funkcjonowania
• Nastolatek w szkole
• Zaburzenia współwystępujące
• Przestawienie i omówienie poznawczo-behawioralnego modelu ADHD
• Najbardziej dokuczliwe objawy i sposoby radzenia sobie z nimi
  • Zaburzenia uwagi
  • Pamięć
  • Organizacja i zarzadzanie czasem
  • Impulsywność
• Konsekwencje ADHD
• Przestawienie ćwiczeń sprzyjających radzeniu sobie z objawami
• Inne obszary nad którymi warto pracować
  • Strategie rozwiazywania problemów
  • Relacje interpersonalne
  • Lęk
  • Frustracja i złość
  • Obniżony nastrój i depresja
  • Problemy ze snem
  • Substancje psychoaktywne

Forma prowadzenia zajęć: Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:
Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

• Umieli rozpoznać ADHD
• Zaplanować przebieg leczenia
• Wdrożyć odpowiednie do objawu techniki terapeutyczne.

Czas trwania szkolenia:
Jedno szkolenie 20 godzin dydaktycznych w okresie dwóch dni.
Odbiorcy szkolenia:
Osoby zawodowo zajmujące się pomocą, pracujące w ochronie zdrowia, oświacie, pomocy społecznej, sądownictwa, organizacji pozarządowych itp., chcących podnieść własne kompetencji w obszarze uzależnień i pracy z młodzieżą. Ze względu na warsztatowy charakter szkolenia jedna grupa nie może liczyć więcej niż 20 osób.
Każdy z uczestników otrzyma materiały dydaktyczne na płycie DVD oraz zaświadczenie o uczestnictwie w szkoleniu.
Cel szkolenia:
Zdobycie wiedzy i rozumienie powodów eksperymentowania i rozwoju uzależnienia chemicznego i behawioralnego u młodzieży.
Konfrontacja wiedzy i przekonań na temat uzależnień ze standardami klinicznymi i rekomendacjami WHO.
Podniesienie kompetencji i umiejętności praktycznych w pracy z młodzieżą zagrożoną i uzależnioną oraz ich rodzinami.
Program szkolenia:
Ideologie i przekonania na temat uzależnień, a standardy kliniczne i WHO.
Powody eksperymentowania i przyczyny rozwoju uzależnienia wśród młodzieży.
Uzależnienia chemiczne i behawioralne oraz ich epidemiologia.
Diagnoza uzależnienia i współistniejących zaburzeń psychicznych u adolescentów.
Motywacja zewnętrzna i wewnętrzna w podjęciu terapii.
Profilaktyka i interwencja oraz terapia uzależnień.
Pierwszy kontakt z adolescentem zagrożonym uzależnieniem i jego rodziną.
Postępowanie terapeutyczne w przypadku uzależnionych adolescentów i ich rodziną.
Kompetencje placówek oświatowych i pomocowych, a placówek uzależnień.
Superwizja pracy własnej jako standard w pracy pomocowej.
Forma zajęć:
Metody warsztatowe i ćwiczenie praktycznych umiejętności, filmy video, mini  wykłady z prezentacją multimedialną. Prowadzący będzie odwoływał się do przypadków klinicznych i wieloletniego doświadczenia w pracy z adolescentami i ich rodzinami.
Osoba prowadząca:
Zbigniew Michalczyk – psycholog, specjalista psychoterapii uzależnień, superwizor KCPU. Od 1997r. praca kliniczna i terapeutyczna z osobami uzależnionymi i ich rodzinami oraz psychoterapia młodzieży z podwójną diagnozą. Od 2000r. praca dydaktyczna w obszarze pomocy psychologicznej, okresu adolescencji oraz profilaktyki i terapii uzależnień, a od 2013r. superwizor placówek i zespołów terapeutycznych.  Pracuje w Fundacji Konstruktywnego Rozwoju w Warszawie oraz w Mazowieckiem Centrum Neuropsychiatrii kierując Oddziałem Terapii Uzależnień i Podwójnej Diagnozy dla Dzieci i Młodzieży w Otwocku.
Autor książek i artykułów zajmujących się tematyką uzależnień i okresem dorastania min.: „Współczesne uzależnienia dzieci i młodzieży”;  „Używanie substancji psychoaktywnych w okresie dorastania”; „Terapia Młodzieży w Ośrodku Podwójnej Diagnozy”.

W trakcie warsztatu uczestnicy zapoznają się z obrazem klinicznym, wskazaniami do terapii ambulatoryjnej i na teranie oddziału szpitalnego,  przećwiczą stawianie diagnozy i  formułowanie kontraktu terapeutycznego. Zostanie przedstawiony ogólny model zaburzeń odżywiania obejmujący czynniki podatności, wyzwalające i podtrzymujące objawy oraz transdiagnostyczna konceptualizacja Fairburna  i model trybów z Terapii Schematów. Uczestnicy zapoznają się z protokołem i technikami pomocnymi w poszczególnych fazach leczenia. Zostanie poruszona problematyka motywacji do zmiany, uczestnicy dowiedzą się w jaki sposób prowadzić kierowaną psychoedukację i dobierać odpowiednie techniki poznawcze, behawioralne i doświadczeniowe. Techniki klasycznego protokołu II fali terapii poznawczo behawioralnej zostaną uzupełnione a techniki pracy III fali TPB, w szczególności o ACT (Terapię Akceptacji i Zaangażowania) i Terapię Schematów. Zostanie omówiona problematyka współpracy z rodziną i  zalecenia dla nauczycieli.

Warsztat stanowi kontynuację warsztatu „A jak anoreksja…”. W trakcie warsztatu uczestnicy zapoznają się z czynnikami wyzwalającymi i podtrzymującymi błędne koło napadów objadania i poznają techniki behawioralne, poznawcze i doświadczeniowe pomocne w redukcji objawów i wypracowaniu zdrowych sposobów regulacji napięcia emocjonalnego. Zostaną omówione treści psychoedukacyjne pomocne dla pacjentów z bulimią i anoreksja o typie przeczyszczającym. Treść warsztatu adresuje problematykę pracy poznawczej nad samooceną opartą na wadze, figurze i ich kontroli, uczucia grubości, unikania i nadmiernej kontroli jako strategii radzenia sobie z lękiem i obsesyjnym myślom dotyczącym jedzenia i kształtu ciała i wagi. Uczestnicy nauczą się rozpoznawać subiektywne i obiektywne napady objadania oraz głód fizyczny i emocjonalny i dobierać odpowiednie techniki terapeutyczne. Podsumowaniem warsztatu jest ćwiczenie praktyczne z konceptualizacji i opracowaniu planu leczenia na podstawie opisów przypadków klinicznych.

W okresie dorastania wielu młodych ludzi zmaga się z różnymi emocjami: stresem, wstydem, zwątpieniem w siebie, lękiem czy złością. Pojawiające się myśli automatyczne „Jestem beznadziejny”, „Nic nie umiem dobrze zrobić”, „Znowu to zawalę” czy skupianie się na własnych niedoskonałościach rzutują na każdą sferę nastolatkowego życia. Takie pesymistyczne nastawienie blokuje kreatywne działania, odbiera radość z życia i utrudnia wykonywanie codziennych zadań.
Dorośli często zastanawiają się jak właściwie wesprzeć młodych ludzi i pomóc im uwierzyć w siebie, a także wzmocnić ich samoocenę.
Terapia akceptacji i zaangażowania, na założeniach której opiera się to szkolenie, uczy jak pomóc nastolatkom odkryć i rozwijać własne mocne strony, radzić sobie z trudnymi emocjami, być bardziej uważnym, rozpoznawać swoje myśli i uczucia, akceptować siebie oraz rozwiązywać problemy.
Zaprezentowane techniki pomogą wykształcić umiejętności psychologiczne, które pomogą młodym ludziom zaangażować się w działania zgodne z ich wartościami.

Cel szkolenia: zapoznanie uczestników z zagadnieniami/procesami, na których opiera się terapia akceptacji i zaangażowania. W czasie warsztatu uczestnicy będą mogli doświadczyć powyższych procesów na sobie, a także nauczą się konkretnych technik, które warto wykorzystywać w pracy z nastolatkami.

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy, nauczyciele oraz studenci.

Program szkolenia:
    • ACT w pigułce – wprowadzenie teoretyczne.
    • Sześć podstawowych procesów ACT – HEXAFLEX:
    • akceptacja,
    • defuzja,
    • kontakt z tu i teraz,
    • ja jako kontekst,
    • wartości,
    • zaangażowane działanie.
    • Model DNA-V:
    • D – Odkrywca,
    • N – Nawigator,
    • A – Administrator,
    • V – wartości.

Forma prowadzenia zajęć:
    • krótki wstęp teoretyczny,
    • prezentacja multimedialna,
    • ćwiczenia indywidualne i grupowe,
    • doświadczanie technik pracy na sobie.

Korzyści z uczestnictwa:
Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy stworzą własną „skrzynkę z narzędziami”, z której będą mogli korzystać pracując z młodymi ludźmi:
    • poznają sposoby radzenia sobie z trudnymi emocjami, które towarzyszą okresowi dorastania,
    • nauczą się jak pomóc nastolatkom akceptować myśli, uczucia,
    • rozwiną umiejętności wzmacniania pewności siebie i poczucia własnej wartości.

Terapia schematów opracowana przez Jeffreya E. Younga, która stanowi modyfikację i rozwinięcie klasycznego podejścia poznawczo-behawioralnego, cieszy się w Polsce coraz większym zainteresowaniem, zarówno ze strony psychoterapeutów, jak i osób poszukujących pomocy psychologicznej. Terapeuci schematów  postulują skupianie się na podstawowych potrzebach psychicznych wewnętrznego dziecka  oraz wspieranie  przede wszystkim wrażliwych i potrzebujących części Ja młodego człowieka. Logiczną konsekwencją tych postulatów byłoby wspieranie małych pacjentów w taki sposób, aby móc wdrażać odpowiednie interwencje wcześniej i zapobiec powstawaniu problemów.
 
Cel szkolenia: Celem szkolenia jest zapoznanie się z teoretycznymi koncepcjami dotyczącymi terapii schematów dzieci i młodzieży. Omówione zostanie znaczenie podstawowych potrzeb, wczesnych nieadaptacyjnych schematów, trybów i strategii radzenia sobie u dzieci i młodzieży. W trakcie szkolenia uczestnicy poznają podstawowe techniki pracy za pomocą terapii schematów.

Program:

• Podstawy Terapii Schematu. Wczesne Nieadaptacyjne schematy (EMS) i strategie radzenia sobie u dzieci
• Diagnostyka i eksploracja schematów u dzieci jako element budowania konceptualizacji
• Tryby schematu w dzieciństwie (Budowanie modelu trybów u dzieci i młodzieży)
• Elementy pracy z trybami dla dzieci i młodzieży („wywiad z trybem”)
• Techniki doświadczeniowe w pracy z dziećmi  i młodzieżą (wprowadzenie)
• Ograniczone powtórne rodzicielstwo z trybami dziecięcymi, w szczególności z trybem wrażliwego i złoszczącego się dziecka
• Przebieg procesu terapii w TS

Forma prowadzenia zajęć:
Poza teoretycznym wsprowadzeniem, warsztat oferuje wiele paktycznych ćwiczęń i demonstracji   ( video i na żywo) jak również małe ćwiczenia w parach i grupach które pozwolą uczestnikom w bardziej efektywny sposób przenieść treść warsztatu do własnej praktyki

Korzyści z uczestnictwa:

• rozumienie pacjenta w ujęciu terapii schematów ( tworzenie konceptualizacji schematowej)
• umiejętność wprowadzenia przyjaznego dla dziecka języka trybów na terapię
• umiejętność zastosowania konkretnych technik terapeutycznych

Blok Superwizyjny