Jednym z objawów zdrowia psychicznego jest umiejętność świadomości swoich uczuć oraz  zdolność ich przeżywania i wyrażania.

Podczas warsztatu chce zaproponować kształtowanie umiejętności rozumienia i wspierania młodzieży w przeżywaniu oraz regulowaniu uczuć. Będę chciała pokazać różnice między odreagowywaniem napięcia a przeżywaniem emocji oraz pochylić się nad przyczynami odczuwania lęku przed swoimi uczuciami. Przyjrzymy się także niektórym uczuciom bliżej starając się zobaczyć ich funkcje oraz możliwości ich wyrażania.

Plan warsztatu:

1. Napięcie, emocje, uczucia
2. Lęk przed uczuciami i potrzebami
3. Podstawowe obrony przed przeżywaniem uczuć - obojętność, zaprzeczanie, acting out i projekcja
4. Regulacja emocji poprzez umysł i poprzez ciało
5. Przeżywanie pozytywnych uczuć - przywiązanie, miłość
6. Przeżywanie smutku
   • Przyczyny przeżywania smutku
   • Adaptacyjna rola smutku
   • Smutek a pozycja ofiary
7. Złość
   • Przeżywanie złości a odreagowywanie napięcia
   • Złość jako afekt zastępczy 
   • Zakotwiczanie przeżywania złości
   • Wyrażanie złości i radzenie sobie z agresywnymi impulsami
8. Poczucie winy
   • Funkcja poczucia winy
   • Rozróżnianie między poczuciem winy a obwinianiem się, samokaraniem i wstydem
   • Wspieranie przeżywania poczucia winy i zapobieganie obwinianiu
   • Radzenie sobie ze wstydem
9. Przeżywanie mieszanych uczuć
   • dlaczego przeżywanie mieszanych uczuć bywa problemem?

Warsztat jest przeznaczony dla terapeutów i psychologów pracujących terapeutycznie z młodzieżą.

Będzie wymagał zaangażowania w pracę warsztatową i ćwiczenia. Będzie bogaty w różne sposoby rozumienia tematu, praktyczne ćwiczenia oraz prezentację przypadków klinicznych.

Czasem w życiu jest po prostu trudno. Czasem techniki terapii poznawczo-behawioralnej, np. dyskusja z myślami automatycznymi czy dysfunkcjonalnymi przekonaniami, nie przynosi wymarzonego rezultatu. Trudne uczucia oraz krytyczne, oceniające, porównujące myśli powracają i zalewają. Potrzebne są inne niż klasyczne rozwiązania…
Warsztat ma na celu przedstawić co teoria i praktyka Terapii Schematu oraz Terapii Akceptacji i Zaangażowania ma do zaproponowania, gdy bardziej racjonalne techniki nie są wystarczające.

Program szkolenia
1. W stronę zrozumienia
    a. perspektywa Terapii Schematu – podstawowe potrzeby emocjonalne, rola temperamentu, rola naszych trybów,
    b. perspektywa ACT – jak funkcjonuje nasz umysł
2. W stronę akceptacji
    a. perspektywa Terapii Schematu – o procesie dostrojenia,
    b. perspektywa ACT - Zakotwiczenie w trakcie emocjonalnych burz. Jak zrobić miejsce na intensywny ból psychiczny? Jaką rolę pełnią w tym wszystkim wartości?
3. Self-compassion

Badania wskazują, że samowspółczucie pomaga osiągać emocjonalne szczęście oraz zadowolenie z życia. Jeśli doświadczamy ludzkiego losu z wszelkimi wpisanymi w niego trudnościami, możemy uniknąć niszczącego schematu połączonego ze strachem, negacją i samotnością dzięki zapewnieniu sobie dobroci. Pielęgnacja samowspółczucia pomaga koić nasz rozbiegany umysł, odróżniać zachowania pomocne od szkodliwych i tym samym kierować nasze życie w stronę tego, co daje nam radość i sens. Podczas warsztatu zostaną omówione także przeszkody w drodze do samowspółczucia. Przede wszystkim jednak będzie można poznać różne formy praktykowania self-compassion.

Odbiorcy szkolenia: Psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy, terapeuci uzależnień oraz studenci powyższych kierunków. Osoby pracujące w zawodach pomocowych, z młodzieżą i osobami dorosłymi.

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych

Forma prowadzenia zajęć: Wstawki teoretyczne, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa: Dzięki nabytej wiedzy, poznanym umiejętnościom i zdobytemu doświadczeniu uczestnicy poszerzą swoją wiedzę i umiejętności w kontakcie z nawracającymi trudnymi myślami oraz uczuciami. Zdobytą wiedzę i umiejętności będą mogli wykorzystywać w pracy z innymi.

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy pracujący w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, szkołach, poradniach zdrowia psychicznego, terapeuci

Główne cele szkolenia:

• przedstawienie podstawowej wiedzy na temat mechanizmów powstawania i podtrzymywania zaburzenia,
• zapoznanie uczestników z kryteriami diagnozy oraz z  kwestionariuszami wykorzystywanymi do diagnozy OCD
• przekazanie informacji dotyczących założeń i strategii terapii poznawczo-behawioralnej i ćwiczeń opartych na uważności wykorzystywanych w pracy z OCD
• zapoznanie z podstawowymi technikami terapeutycznymi oraz przebiegiem terapii ze wskazówkami do praktycznego stosowania,
• ćwiczenie praktycznych umiejętności planowania i przeprowadzania omawianych interwencji terapeutycznych.

Forma: wykładowo-warsztatowa
Czas trwania szkolenia: 16 godzin dydaktycznych
Plan szkolenia:
Część teoretyczna warsztatu

1. Diagnoza, kryteria klasyfikacyjne wg DSM-IV/V oraz ICD-10,
2. Postacie objawów obsesyjno-kompulsyjnych: pojęcie myśli natrętnej, czynności natrętnej, rytuału jawnego, rytuału psychicznego, pierwotnego spowolnienia, ruminacji myślowych.
3. Zagadnienia epidemiologiczne.
4. Spektrum zaburzeń obsesyjno-kopulsyjnych
5. Przesądy, myślenie magiczne; rytuały wczesnodziecięce
6. Etiologia
7. Terapia poznawczo-behawioralna z elementami terapii opartej na uważności
   • Terapia ekspozycyjna (cele, strategie, mechanizmy modyfikacji zachowania, ekspozycja: rodzaje, gradacja, zasady wdrażania; powstrzymanie reakcji: zasady prowadzenia, hierarchia stopniowana).
   • Inne techniki behawioralne stosowane w terapii zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego: wyolbrzymianie, blokowanie myśli natrętnych, zmiana przedmiotu lub substytucja natrętnych myśli, substytucja zachowań negatywnych, modelowanie, kształtowanie, odwracanie nawyku, warunkowanie klasyczne, warunkowanie sprawcze.
   • Wykorzystanie technik opartych na uważności w terapii OCD,
   • Terapia poznawcza (psychoedukacja, przeformułowanie poznawcze, specyfika terapii poznawczej zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego u dzieci i młodzieży: eksternalizacja objawu).

Część praktyczna:

1. Ocena i ćwiczenia nasilenia zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego przy pomocy dostępnych skal
2. Prezentacja sesji terapii ekspozycyjnej: ekspozycja jawna oraz wyimaginowana z uwzględnieniem gradacji ekspozycji w odniesieniu do rytuałów jawnych oraz ukrytych w połączeniu z modelowaniem oraz kształtowaniem; wyolbrzymianie oraz blokowanie natrętnych myśli.
3. Prezentacja ćwiczeń opartych na uważności w pracy z pacjentem z OCD
4. Praca uczestników kursu w podgrupach: planowanie i odgrywanie ekspozycji oraz sposobów powstrzymania reakcji w odniesieniu do różnych rodzajów objawów obsesyjno-kompulsyjnych, monitorowanie nasilenia niepokoju i przymusu rytualizacji w trakcie ekspozycji oraz powstrzymania reakcji.

Odbiorcy szkolenia: Szkolenie przeznaczone jest dla psychologów, pedagogów, nauczycieli i osób pracujących z dziećmi i młodzieżą.

Cel szkolenia: Celem szkolenia jest zapoznanie uczestników z wybranymi zaburzeniami psychicznymi występującymi u dzieci i młodzieży, omówienie najbardziej charakterystycznych objawów i trudności, jakie mogą występować u podopiecznych w trakcie edukacji szkolnej.

Podczas spotkania poruszane będą kwestie związane ze skutecznymi strategiami postępowania, zaprezentowany zostanie także model wsparcia, który z powadzeniem może być wykorzystany przez nauczycieli, psychologów i pedagogów pracujących z uczniem.

Program szkolenia:

1. Zaburzenia lękowe:
2. Odmowa chodzenia do szkoły.
3. Dziecko z lękiem separacyjnym.
4. Fobia społeczna.
5. Dziecko w sytuacji kryzysowej (rozwód rodziców, przemoc ze strony rówieśników, śmierć bliskiej osoby).
6. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.
7. Choroba tikowa.

Forma prowadzenia zajęć: zajęcia będą prowadzone w formie wykładowo-warsztatowej w oparciu o przypadki uczestników, jak również z wykorzystaniem doświadczeń własnych prowadzącego.

Czas trwania szkolenia: 10 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Cel szkolenia:

• Zapoznanie się ze specyfiką pracy z nastolatkiem, który ma trudności w radzeniu sobie z obrazem samego siebie.
• Techniki relacji terapeutycznej.
• Jaki uniknąć pułapek w relacji pacjent – rodzice – terapeuta.
• Rola problemów szkolnych w terapii.
• Poznanie technik pracy z niską samooceną.

Program szkolenia:

• Dlaczego nastolatki gorzej sobie radzą niż dorośli czy deficyty okresu dojrzewania,
• Zbieranie wywiadu, tworzenie wstępnej konceptualizacji na przykładzie konkretnych pacjentów,
• Techniki pracy z niską samooceną,
• Rola więzi – bezpieczeństwo, akceptacja, granice w terapii nastolatka,
• Trudności i pułapki w terapii nastolatka – cele rodziców i pacjentów, czy terapia w ogóle ma zajmować się szkołą.

Forma prowadzenia zajęć:
Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• Umiejętność pracy z problemem niskiej samooceny
• Umiejętność rozpoznawania sytuacji w których konieczne jest rozróżnianie pomiędzy celem rodziców, szkoły a celami pacjenta
• Budowanie relacji terapeutycznej

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Warsztat przeznaczony jest dla osób pracujących na co dzień z dziećmi i młodzieżą.
Ma za zadanie:

• poszerzyć perspektywę patrzenia na młodego człowieka i jego trudności, o kontekst rodzinny
• pokazać wpływ, jaki pełni objaw pacjenta w kontekście momentu w cyklu życia rodziny, kryzysów jakie może przechodzić, a także delegacji i przekazów międzypokoleniowych
• wskazać, kiedy warto skierować rodzinę na konsultację bądź terapię rodzinną i jakie znaczenie może mieć ten proces w zdrowieniu młodego człowieka

Zajęcia będą prowadzone w formie wykładowo-warsztatowej, w oparciu o doświadczenie własne prowadzącego, jak i z wykorzystaniem przypadków uczestników.
Program szkolenia:

1. Specyfika pracy z dziećmi i młodzieżą
   • Co daje psychoterapia indywidualna, grupowa a co terapia rodzin
   • Powody włączania rodziny do pracy indywidualnej z dzieckiem
2. Różne formy współpracy terapeuty  indywidualnego z rodziną pacjenta
   • Czym jest konsultacja rodzicielska
   • Czym konsultacja rodzinna i jak wygląda w praktyce
   • Kiedy warto skierować rodzinę pacjenta na terapię
3. Podstawowe pojęcia terapii rodzinnej użyteczne w kontekście diagnozy dziecka
   • Podsystemy, granice, koalicje, przekazy, mity – jak zidentyfikować i po co
   • Znaczenie kolejności narodzin
   • Analiza przypadków
4. Etap cyklu życia rodziny a specyfika trudności dziecka
   • W jakich momentach trafia do nas rodzina z dzieckiem
   • Co objaw oznacza w danym momencie rozwoju dziecka
   • Jak się ma diagnoza psychologiczna/psychiatryczna pacjenta do diagnozy systemowej
   • Analiza przypadków
5. Wywiad rozwojowy, jako forma poznania rodziny pacjenta
   • Struktura wywiadu rozwojowego
   • Znaczenie pozyskanych informacji w kontekście rozumienia bieżących trudności pacjenta
6. Genogram jako narzędzie diagnostyczne i terapeutyczne
   • Jakie możliwości daje graficzny zapis informacji z wywiadu
   • Jak stworzyć genogram
   • Tworzenie własnego genogramu

Czas trwania szkolenia: 20 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Dane z przełomu lat 80 tych i 90 – tych sugerowały, że około 88 – 92 % terapeutów zajmujących się leczeniem zaburzeń odżywania stosuje techniki behawioralno – poznawcze w leczeniu anoreksji i około 85 – 94 % z nich przypadku leczenia bulimii (Herzog, Keller, Strober, Yeh & Pai, 1992). Terapia behawioralno – poznawcza w przypadku bulimii jest uznawana za jeden z najskuteczniejszych sposobów leczenia. DSM – IV TR sugeruje, że powinien być to sposób leczenia z wyboru w przypadku tego zaburzenia. W przypadku anoreksji nie ma tak jednoznacznych danych, jednakże wielu terapeutów podkreśla obserwowaną przez nich skuteczność tego sposobu leczenia (DSM – IV, Fainbourn 1995, Vitousek 1996).
Terapia behawioralno – poznawcza zaburzeń jedzenia oparta jest na założeniu, że są to „zaburzenia poznawcze". Oznacza to, że przyczyną i główną trudnością w leczeniu tych zaburzeń są przekonania pacjentek (pacjentów) na temat znaczenia wagi ciała i kształtu ciała. Przekonania na temat jedzenia, wagi i kształtu ciała, wartościowanie siebie oraz świata na podstawie kontroli wagi, wyglądu i kształtu ciała są centralnymi i podstawowymi psychopatologicznymi cechami zaburzeń jedzenia. Są też przyczyną wszelkich fluktuacji i zmian zachowań, nawyków i działań pacjentek oraz podstawą ich samooceny (w szerokim znaczeniu tego terminu). Przekonania te są także mocno powiązane z cechami osobowości osób dotkniętych zaburzeniami jedzenia – takimi jak perfekcjonizm, asceza, trudności w regulacji afektu (szczególnie w przypadku bulimii), oraz społecznymi oczekiwaniami, co do wyglądu idealnej, pięknej i atrakcyjnej kobiety (przystojnego mężczyzny). Powyższe przekonania prowadzą do powstania stereotypowych zachowań pacjentek związanych z nawykami żywieniowymi oraz z unikaniem posiłków czy szczególnych rodzajów pokarmów.
Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego anoreksji i bulimii.
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy z pacjentem cierpiącym na anoreksję i bulimię.
• Zapoznanie z modelem pracy poznawczo – behawioralnej z bulimią.
• Umiejętność zaplanowania pracy poznawczo – behawioralnej z pacjentką z AN.
• Umiejętność wykorzystania technik terapeutycznych w kolejnych etapach pracy z pacjentem.
• Omówienie aspektu pracy z rodziną pacjenta.

Program szkolenia:

• Powstawanie zaburzeń odżywiania, zaburzenia współwystępujące, skuteczność leczenia.
• Diagnoza anoreksji.
• Przyczyny powstawania anoreksji.
• Egosyntoniczność anoreksji – praca z pacjentem i rodzicami, gdy nie ma motywacji do leczenia.
• Kontrakt na kontrolę stanu somatycznego oraz rehabilitację wagi w anoreksji.
• Techniki pracy nad motywacją do leczenia w anoreksji.
• Kryteria i wywiad diagnostyczny w bulimii.
• Psychoedukacja o przyczynach napadów objadania oraz wprowadzenie stabilnych wzorców odżywiania.
• Sytuacje, myśli automatyczne i praca poznawcza w zaburzeniach odżywiania.
• Symbolika zaburzeń odżywiania oraz elementy terapii integracyjnej.

Forma prowadzenia zajęć:
Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa:
Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:

• potrafili dokonać diagnozy bulimii i anoreksji zgodnie z przyjętymi kryteriami,
• zaplanować przebieg leczenia zgodnie z celami terapeutycznymi,
• omawiać treści poznawcze typowe dla zaburzeń odżywiania,
• stosować techniki pracy w kolejnych etapach protokołu poznawczo – behawioralnego w bulimii.

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Czas trwania szkolenia:
Jedno szkolenie 20 godzin dydaktycznych w okresie dwóch dni.
Odbiorcy szkolenia:
Osoby zawodowo zajmujące się pomocą, pracujące w ochronie zdrowia, oświacie, pomocy społecznej, sądownictwa, organizacji pozarządowych itp., chcących podnieść własne kompetencji w obszarze uzależnień i pracy z młodzieżą. Ze względu na warsztatowy charakter szkolenia jedna grupa nie może liczyć więcej niż 20 osób.
Każdy z uczestników otrzyma materiały dydaktyczne na płycie DVD oraz zaświadczenie o uczestnictwie w szkoleniu.
Cel szkolenia:
Zdobycie wiedzy i rozumienie powodów eksperymentowania i rozwoju uzależnienia chemicznego i behawioralnego u młodzieży.
Konfrontacja wiedzy i przekonań na temat uzależnień ze standardami klinicznymi i rekomendacjami WHO.
Podniesienie kompetencji i umiejętności praktycznych w pracy z młodzieżą zagrożoną i uzależnioną oraz ich rodzinami.
Program szkolenia:
Ideologie i przekonania na temat uzależnień, a standardy kliniczne i WHO.
Powody eksperymentowania i przyczyny rozwoju uzależnienia wśród młodzieży.
Uzależnienia chemiczne i behawioralne oraz ich epidemiologia.
Diagnoza uzależnienia i współistniejących zaburzeń psychicznych u adolescentów.
Motywacja zewnętrzna i wewnętrzna w podjęciu terapii.
Profilaktyka i interwencja oraz terapia uzależnień.
Pierwszy kontakt z adolescentem zagrożonym uzależnieniem i jego rodziną.
Postępowanie terapeutyczne w przypadku uzależnionych adolescentów i ich rodziną.
Kompetencje placówek oświatowych i pomocowych, a placówek uzależnień.
Superwizja pracy własnej jako standard w pracy pomocowej.
Forma zajęć:
Metody warsztatowe i ćwiczenie praktycznych umiejętności, filmy video, mini  wykłady z prezentacją multimedialną. Prowadzący będzie odwoływał się do przypadków klinicznych i wieloletniego doświadczenia w pracy z adolescentami i ich rodzinami.

Czas trwania szkolenia: 10 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychiatrzy, terapeuci, pedagodzy, nauczyciele oraz studenci powyższych kierunków

Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego mutyzmu, fobii społecznej u dzieci i młodzieży,
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
• Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem i jego rodziną,
• Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem,

Program szkolenia:
1. Jak żyć z lękiem (w kontekście omawianych zaburzeń)? - rozumienie zaburzenia i świata dzieci i młodzieży:

• Objawy
• Klasyfikacja,
• Etiologia,
• Diagnoza różnicowa,
• Ocena nasilenia objawów – metody diagnostyczne.

2. Organizacja pracy terapeutycznej:

• Omówienie natury lęku,
• Psychoedukacja (dziecka, rówieśników, rodziny),
• Leczenie - omówienie różnych technik poznawczo-behawioralnych wykorzystywanych w terapii zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży (wywiad, obserwacja, tworzenie hierarchii sytuacji lękowych, pomiar lęku, monitorowanie lęku – tabela tropienia lęku, tworzenie behawioralnego systemu nagród, identyfikowanie emocji, myśli, funkcjonalna analiza zachowania, techniki relaksacyjne, terapia ekspozycyjna: planowanie i przeprowadzanie), trening umiejętności społecznych.
• Tworzenie strategii postępowania z dzieckiem - omówienie założeń interwencji w szkole – wytyczne AACAP,
• Terapia mutyzmu i lęku społecznego w szkole,
• Konstruowanie program powrotu dziecka z zaburzeniami lękowymi do szkoły,
• Rola rodziców w procesie terapeutycznym.

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• potrafili dokonać diagnozy, zrozumieć problem dziecka i rodziny,
• zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi,
• poprowadzić terapię dziecka z mutyzmem i fobią społeczną.

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Czas trwania szkolenia: 10 godzin dydaktycznych
Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego tików u dzieci i młodzieży,
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
• Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem i jego rodziną,
• Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem,

Program szkolenia:
1. Jak żyć z tikami? - rozumienie zaburzenia i świata osób cierpiących na tiki

• Objawy – tiki wokalne, ruchowe, czuciowe i inne opisane rodzaje tików,
• Klasyfikacja tików,
• Etiologia,
• Diagnoza różnicowa,
• Ocena tików – metody diagnostyczne: SKALA NASILENIA TIKÓW The Yale Global Tic Severity Scale YGTSS

2. Organizacja pracy terapeutycznej

• Leczenie tików (omówienie różnych technik leczenie).
• Rola rodziców w procesie terapeutycznym
• Terapia behawioralna jako jedna z podstawowych technik pracy z dzieckiem
• psychoedukacja: rodziców, dziecka, najbliższej rodziny, nauczyciela/kolegów w szkole, trenerów
• wskazówki do domu i do szkoły
• oddziaływania na czynniki zewnętrzne nasilające tiki /funkcjonalna analiza zachowania/
• oddziaływania na wewnętrzne nasilające tiki /trening odwracanie nawyków/
• behawioralna terapia tików krok po kroku – planowanie sesji
• techniki relaksacyjne
• farmakoterapia

3. Podsumowanie i zakończenie warsztatów
Forma prowadzenia zajęć:
Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.
Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• potrafili dokonać diagnozy tików,
• zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi,

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Czas trwania warsztatów: łącznie 40 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: nauczyciele, psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Uczestnicy otrzymują skrypt w którym znajduje się program prowadzenia 14 spotkań Warsztatów dla Dobrych Rodziców
Część I to 20 godzin dydaktycznych omawiających program.
Pomiędzy 1 i 2 blokiem uczestnicy mają przeprowadzić minimum 1 warsztaty dla rodziców na podstawie omówionego w pierwszej części podręcznika.
Część II to 20 godzin warsztatowych po 6 miesiącach poświęconych jest superwizji warsztatów oraz wykładów przeprowadzonych przez uczestników szkolenia (prowadzący jest superwizorem PTTPiB). Termin zostanie ustalony z uczestnikami w trakcie warsztatów.
Zarówno kłopoty z koncentracją uwagi jak i problemy z impulsywnością i nadruchliwością często są mylone z celowym, niepożądanym („niegrzecznym, złym") zachowaniem dziecka. Dlatego też jednym z podstawowych zasad pracy z dzieckiem z ADHD jest przekonanie rodziców, że objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej nie są winą dziecka, jego rodziców czy nauczycieli. Pacjent z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej wymaga pomocy w tych sferach życia, które są zaburzone przez kłopoty z koncentracją, nadruchliwość czy nadmierną impulsywność. Dziecko z ADHD ma osiągać te same cele, co jego rówieśnicy, ale przy większym nakładzie pracy swojej i ważnych dorosłych (rodziców i nauczycieli).
Objawy ADHD trwają latami. Nie można żadnymi terapeutycznymi metodami doprowadzić do ich całkowitego ustąpienia, a jedynie do lepszego funkcjonowania dziecka pomimo ich obecności. Dlatego też tak ważna jest z jednej strony farmakoterapia stosowana zgodnie z zasadami „medycyny opartej na faktach" (u dzieci z ciężkim nasileniem zespołu nadpobudliwości), jak i wieloletnie prowadzenie poszczególnych metod wsparcia, mających na celu nie spowodowanie zniknięcia objawów, ale nie dopuszczenie do powstania powikłań.
Proponowany przez wytyczne AACAP, NICE, Europejskiej Grupy Roboczej ds. ADHD, projekt wytycznych Grupy Roboczej ds. ADHD PTP modle postępowania zakłada, że leczenie ADHD jest postępowaniem wielokierunkowym, obejmującym zarazem oddziaływania terapeutyczne, jaki i stosowanie farmakoterapii. Znajdujące się w powyższych algorytmach treningi rodzicielskie i interwencje behawioralne w rodzinie wydają się metodą efektywną w pracy z dziećmi z zespołem nadpobudliwości i ich rodzinami i należą do podstawowych oddziaływań terapeutycznych.
Cel terapeutyczny warsztatów dla rodziców jest z natury wieloaspektowy. Nierozsądne byłoby oczekiwać, że objawy ADHD mające podłoże neurologiczne, mogą zostać wyeliminowane przez terapię środowiskową. Skuteczność interwencji behawioralnych w przedszkolu i szkole głównie przejawia się w lepszej akceptacji i kontroli osiowych objawów ADHD przez rodziców w domu i środowisku rodzinnym. Oprócz wpływu na objawy pierwotne ADHD warsztaty dla rodziców mogą pomóc w redukcji innych zachowań problemowych, zapobiec wtórnym objawom zaburzenia pozycyjno-buntowniczego. Jeśli wymienione problemy zostaną poddane lepszej kontroli, dziecko z ADHD dozna mniejszej ilości niepowodzeń, frustracji i krytyki, co może dać mu więcej wiary we własne siły, poprawić nastrój i wpłynąć na poprawę funkcjonowania społecznego.
W trakcie warsztatów rodzice uczą się w odmienny sposób postępować ze swoimi dziećmi. Zastępują sposób wychowania polegający na wymuszaniu zachowań, uczeniem zachowań prospołecznych. Rodzice mają za zadania wprowadzać w domu metody, których nauczyli się na sesji. Rodzice uczą się skupiać na zachowaniach pożądanych, zamiast na niepożądanych. Rodzice uczą się stosowania konkretnych technik behawioralnych.
Uważa się, że treningi rodzicielskie mają za zadanie zachęcić rodzica do: nabywania wiedzy na temat wspierania dziecka w sytuacjach społecznych, używania metod ułatwiających funkcjonowanie dziecka z jego objawami, bycia osobą organizującą działania dziecka i wspierającą je w interakcjach społecznych. Według wstępnych obserwacji i analizy zadań domowych prezentowanych na poszczególnych spotkaniach stwierdzono, że zapoznanie rodziców z cała gamą oddziaływań pozwala im: bardziej różnorodnie podejść do rozwiązywania trudności wychowawczych, dostrzegać zachowania dziecka w szerszym kontekście, rozpoznawać przyczyny i konsekwencje różnych reakcji swoich i dziecka, wprowadzić spójny i czytelny dla dziecka system zasad i konsekwencji, świadomie wykorzystywać wzmocnienia pozytywne – przez zastosowanie pochwał i nagród. Rodzice wyrażają większą gotowość do współpracy ze szkołą, do rozmawiania i przekazywania informacji nt. nadpobudliwości, oraz do bycia „adwokatem" swojego dziecka; a także postrzegają siebie nie tylko w roli 'złego rodzica'.
Program warsztatu:
W trakcie powyższego warsztatu uczestnicy zdobywają praktyczną wiedzę na temat prowadzenia warsztatów dla rodziców na podstawie przygotowanego podręcznika opisującego 14 zajęciowy program pracy z rodzicami. Poszczególne zajęcia trwają 2 godziny zegarowe, odbywają się raz w tygodniu, pomiędzy zajęciami rodzice praktycznie ćwiczą poznane w trakcie danego warsztatu techniki behawioralne lub poznawcze.
Warsztat skupia się na opisie technik behawioralnych zawartych w algorytmach (instrukcja i materiały dla rodzica, instrukcja dla profesjonalisty) dotyczących niektórych problemów w pracy z młodszym dzieckiem.
Tematy poruszane w czasie warsztatów:

• Wykład wstępny na temat ADHD, zaburzeń zachowania, celowego łamania norm, braku zasad, zaburzeń opozycyjnych i buntowniczych. Dlaczego z różnymi dziećmi trzeba pracować różnymi metodami, behawioralna analiza zachowania – teoria praktyka.
• Rozróżnianie objawów ADHD od objawów innych zaburzeń lub celowego łamania norm.
• Behawioralne i poznawcze techniki radzenia sobie z objawami ADHD – „okulary na ADHD" (opcje ułatwienia, w trakcie warsztatu omawiane są konkretne techniki pracy z objawami ADHD w szkole, klasie, w domu.
• Nauka identyfikacji konkretnej sytuacji problemowej i wiążącego się z nią trudnego zachowania, a także czynników bezpośrednio poprzedzających ich występowanie oraz czynników podtrzymujących (behawioralna analiza zachowania, ABC wg. C. Sutton itp.).
• Zauważanie pozytywnych zachowań dziecka i chwalenie go za nie, praca na pozytywnych wzmocnieniach, nagradzanie pozytywnych zachowań, system żetonowy.
• Rygorystyczne przestrzeganie norm, zasad. Powiązanie przestrzegania i łamania przez dziecko zasad z system nagród i konsekwencji. Skuteczne wyciąganie konsekwencji.
• Wprowadzenie systemów żetonowych.
• Radzenie sobie z zachowaniami agresywnymi, wybuchem agresji impulsywnej.
• Komunikacja rodzic – dziecko – szkoła.

Warsztaty oparte są na następujących programach:

• Autorskim programie „Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej lub z zachowaniami opozycyjno – buntowniczymi" opracowanym przez zespół Wolańczyk, Kołakowski, Skotnicka, Pisula, stosowanym od 1998 roku. Manuskrypt
• Barkley; Edwards; Robin: Defiant Teens A Clinisian's Manual for Assessment and Family Intervention; The Guildford Press 1999
• Faber Mazlish; Jak mówić żeby dzieci nas słuchały. Materiały do zajęć warsztatowych; Media Rodzina of Poznań 1997
• Sutton: Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami u dzieci – cykl 8 ksiązeczek (warsztatów); Synapsis 1992
• Kołakowski, Wolańczyk, Pisula, Skotnicka ADHD zespół nadpobudliwości psychoruchowej, GWP, Gdańsk 2007

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej. zostanie wydany po zakończeniu drugiego bloku szkoleniowego. Uczestnictwo w pierwszym bloku szkoleniowym nie uprawnia do otrzymania certyfikatu.

Czas trwania szkolenia: 16 godzin dydaktycznych

Cel szkolenia:

• Przedstawienie obrazu klinicznego  zburzeń odżywiania i wydalania (moczenie, zanieczyszczanie), trichotillomanii, złych nawyków i masturbacji dziecięcej
• Umiejętność przeprowadzenia diagnozy,
• Planowanie i organizacja pracy terapeutycznej z dzieckiem/młodzieżą i jego rodziną,
• Omówienie technik terapeutycznych wykorzystywanych w pracy z pacjentem i rodziną,

Program szkolenia (godziny podane orientacyjnie – może się zdarzyć, że początek pierwszego tematu z dnia II może być już omówiona w dniu I – to zależy od grupy i jej preferencji):

DZIEŃ I (10 godzin)

TRICHOTILLOMANIA / ZŁE NAWYKI (dermatologiczne, obgryzanie paznokci, ssanie kciuka)

• Przyczyny zaburzeń
• Obraz kliniczny trichotillomanii (TTM) i dysmorfofobii (BDD)
• Organizacja oddziaływań terapeutycznych
• Tworzenie planu zmiany nawyku
• Wprowadzanie reakcji konkurencyjnych
• Techniki relaksacyjne
• Zarządzanie wyzwalaczami,
• Myśli i uczucia (młodzież)
• Rola rodziny
• Program wzmocnień pozytywnych zachowań

• MASTURBACJA DZIECIĘCA
• Obraz kliniczny
• Przyczyny
• Rodzaje masturbacji dziecięcej
• Organizacja oddziaływań (Jak rozmawiać z rodzicami i dzieckiem? Kiedy włączyć terapię i jak ją zaplanować)

DZIEŃ II (6 godzin)

ZABURZENIA WYDALANIA

• Przyczyny zaburzeń-geneza oraz epidemiologia
• Obraz kliniczny- istota zburzenia: moczenie mimowolne, unikanie defekacji przez dziecko, nietrzymanie kału
• Oddziaływanie terapeutyczne lub hamujące (psychoedukacja, omówienie podstawowych technik terapeutycznych)

ZABURZENIA ODŹYWIANIA

• Wprowadzenie:
• Objawy
• Klasyfikacja zaburzeń odrwiwania u małych dzieci: Zaburzenia łaknienia, zaburzenie emocjonalne polegające na unikaniu spożywania posiłków, wybiórcze odżywianie się, dysfagia funkcjonalna, syndrom odmawiania.
• Etiologia,
• Diagnoza różnicowa,
• Organizacja pracy terapeutycznej
• Leczenie zaburzeń odżywiania
• Psychoedukacja
• Rola rodziców w procesie terapeutycznym
• Terapia behawioralna jako jedna z podstawowych technik pracy z dzieckiem - omówienie programu terapii.

Forma prowadzenia zajęć:

Krótki wstęp teoretyczny, prezentacja i omówienie przypadków, prezentacja i ćwiczenie konkretnych technik terapeutycznych indywidualnie i w grupach, prezentacje multimedialne.

Korzyści z uczestnictwa:

• Dzięki nabytej wiedzy i poznanym umiejętnościom uczestnicy będą:
• potrafili dokonać diagnozy omawianych zaburzeń zaburzeń
• zaplanować przebieg leczenia (terapii) zgodnie z celami terapeutycznymi

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej.

Odbiorcy szkolenia: psycholodzy, psychoterapeuci, terapeuci uzależnień, lekarze, pedagodzy szkolni, studenci powyższych kierunków. Mile widziany wcześniejszy kontakt z terapią poznawczą, ale nie jest konieczny.
 
„Stawiam przed tobą wyzwanie – czy potrafisz być „przeciętny”. Czy taka perspektywa wydaje Ci się nieinteresująca i odstraszająca? Dobrze wyzywam Cię – spróbuj tego przez jeden dzień?”
David D. Burns „Radość życia.”
 
Perfekcjonizm jest czymś wymyślonym przez człowieka. Konstruktem teoretycznym, który miał pomóc nam rozwijać się wewnętrznie oraz przynosić sukces w realnym świecie. W praktyce zazwyczaj bywa niestety odwrotnie. Zazwyczaj osoby dążące do perfekcyjnego wykonania zadania pozostają w miejscu. David Burns pisał, że im mocniej dążymy do perfekcji, tym większe będzie rozczarowanie. Bo zawsze wszystko da się poprawić jeśli przyjrzymy się z bliska i dostatecznie krytycznie.
Ludzie zmagający się z perfekcjonizmem stają przed niezwykle trudnym zadaniem, bo choć z jednej strony ta strategia powoduje cierpienie i brak zaspokojenia własnych potrzeb, to z drugiej strony przynosi zawodowe czy naukowe sukcesy. Muszą zmierzyć się z tym jak zepsuć przynoszącą im zyski strategię, by z jednej strony wprowadzić w swoje życie zmianę, a z drugiej zachować większość korzyści, które mieli do tej pory.
 
Program szkolenia:

1. Teoria oraz identyfikacja perfekcjonizmu.
2. Badanie źródeł perfekcjonizmu.
3. Znaczenie perfekcjonizmu w niektórych zaburzeniach osi pierwszej (np. zaburzenia jedzenia, depresja) oraz w kontekście funkcjonowania osobowości.
4. Wykorzystanie technik ACT w budowaniu gotowości do zmiany.
5. Praca z przekonaniami i zniekształceniami poznawczymi związanymi z perfekcjonizmem.
6. Zastosowanie technik doświadczeniowych w pracy z wymagającymi/krytycznymi trybami (zastosowanie terapii schematu w pracy z perfekcjonizmem).
7. Pokonywanie prokrastynacji i nadmiernej kompensacji.
8. Wykorzystanie technik CFT  w stawianiu adekwatnych wymagań oraz akceptacji niedoskonałości.
9. Nauka rozpoznawania i zdrowego zaspokajania potrzeb.
10. Najczęstsze pułapki w pracy z perfekcyjnymi osobami.

Forma prowadzenia zajęć: Forma prowadzenia zajęć jest warsztatowa – będzie to rozwiązywanie konkretnych problemów życiowych związanych z perfekcjonizmem. W czasie warsztatu planowana jest praca nad uczeniem się stosowania konkretnych technik terapeutycznych. Mile widziane przykłady z praktyki klientów.

“Terapia jest najbardziej skuteczna w podręcznikach”
Jefferey E. Young

Proces terapii to dla terapeuty proces pełen wyzwań. Wymaga między innymi postawienia wstępnej diagnozy, zawarcia kontraktu, konceptualizacji problemów pacjenta, umiejętności stosowania sprawdzonych metod i technik zawartych w poszczególnych protokołach terapeutycznych. Przypomina żeglowanie statkiem - w wielu okolicznościach warunki pogodowe na morzu są idealne, innym razem wpływamy na mieliznę lub w sam środek sztormu. Im mamy większą wiedzę i doświadczenie, tym większą mamy szansę przetrwać te trudne okoliczności. W  gabinecie bardzo szybko odkrywamy, że niejednokrotnie osoby zgłaszające się na terapię nie są „książkowe”, a wiele wątpliwości, znaków zapytania pojawia się w naszej głowie nawet na pierwszym spotkaniu.
Celem warsztatu jest przyjrzenie się poszczególnym etapom pracy terapeutycznej - krok po kroku, zwracając uwagę na pojawiające się wątpliwości i znaki zapytania oraz zaproponowanie praktycznych sposobów radzenia sobie z nimi. Na konkretnych przykładach zostaną przeanalizowane zasady współpracy z pacjentem oraz potencjalne przeszkody i wątpliwości pojawiające się na każdym z etapów terapii. Zostaną uwzględnione trudności pojawiające się po stronie zarówno pacjenta, jak i terapeuty.

Program szkolenia:

1. Pierwsze wizyty (kto umawia pacjenta; z kim i w jakiej kolejności rozmawia terapeuta; zgoda czy zgody na terapię w przypadku dziecka i nastolatka; co warto zmienić na pierwszych sesjach; czy do terapii potrzebna jest motywacja i jak nad nią pracować).
2. Oczekiwania dotyczące terapii na podstawie zgłaszanych problemów. (jaki jest mój pacjent; jak urealniać cele pacjenta; czy je cele są ważne czyli w gabinecie pojawiają się rodzice)
3. Dziecko (nastolatek) i rodzice w terapii czyli konieczność dzielenia się odpowiedzialnością z innym terapeutą.
4. Wywiad rozwojowy. (czy możemy pytać wprost o to, czego nam nie mówi pacjent?; czy w terapii poznawczo – behawioralnej przyda się nam genogram?)
5. Diagnoza kliniczna (uporządkowanie informacji o objawach i trudnościach; dlaczego diagnoza według klasyfikacji jest potrzebna w terapii, rola wytycznych w planowaniu terapii; krótkie narzędzia diagnostyczne, kwestionariusz wywiadu o dziecku).
6. Kontrakty terapeutyczne (z kim je zawierać, dotyczące terapii, na życie, w anoreksji, przy samookaleczeniach).
7. Zasada poufności w praktyce.
8. Psychoedukacja na temat zaburzenia. (jak opowiedzieć o objawach w przystępny sposób, modele poszczególnych zaburzeń, czym jest kotwica na morzu objawów)
9. Budowanie relacji terapeutycznej (Kim jest terapeuta dla pacjenta? Jaką ma zbudować relację? Zadbanie o bezpieczne granice relacji.)
10. Konceptualizacja (jak w praktyce szybko i skutecznie posługiwać się tym narzędziem)
11. W jakim kierunku pójść z pacjentem? (Wybór protokołu terapeutycznego, w jaki sposób go modyfikować, włączanie technik i metod z terapii III fali)
12. Obserwacja procesu terapii. (Czy to co robię z pacjentem to terapia? Jaka będzie optymalna  częstotliwość spotkań? Tempo pracy.
13. Jak korzystać z metafor w terapii?
14. Sytuacje „specjalne” Kontakt między sesjami. Zadania domowe. Nieobecność na sesji. Podstawy do zawieszenia, przerwania terapii.
15. Śródpodsumowanie. (Czy  są podstawy do zmiany celów terapii? Dlaczego objawy ponownie się nasiliły w czasie terapii, plany co do dalszej pracy, a może kończenia procesu terapii).
16. Terapeuta w procesie terapeutycznym czyli jak zachowania i słowa pacjenta wpływają na uruchomienie się schematów terapeuty i jakie niesie to za sobą konsekwencje. Poziom otwartości terapeuty. Kiedy i jak stosować empatyczną konfrontację?
17. Zakończenie terapii (czy istnieje jeden czy kilka sposób kończenie terapii, kiedy zaproponować sesje podtrzymujące).

Odbiorcy szkolenia: terapeuci, psychologowie, lekarze i pielęgniarki, studenci powyższych kierunków pracujący z pacjentami, zwłaszcza z dziećmi i nastolatkami .
Czas trwania: 40 godzin dydaktycznych, 2 spotkania weekendowe raz w miesiącu.
Forma prowadzenia zajęć: Warsztat ma na celu praktyczne zapoznanie uczestników z metodami, oraz pracę własną, umożliwiającą samodzielne doświadczenie działania i skuteczności prezentowanych technik. Ogromną zaletą szkolenia jest połączenie teorii z wieloletnim doświadczeniem prowadzącej. W planie bardzo dużo ćwiczeń i aktywnego udziału uczestników.

Czas trwania warsztatów: łącznie 40 godzin dydaktycznych
Odbiorcy szkolenia: nauczyciele, psycholodzy, psychiatrzy, pedagodzy oraz studenci powyższych kierunków
Uczestnicy otrzymują skrypt w którym znajduje się program prowadzenia 14 spotkań Warsztatów dla Dobrych Rodziców
Część I to 20 godzin dydaktycznych omawiających program.
Pomiędzy 1 i 2 blokiem uczestnicy mają przeprowadzić minimum 1 warsztaty dla rodziców na podstawie omówionego w pierwszej części podręcznika.
Część II to 20 godzin warsztatowych po 6 miesiącach poświęconych jest superwizji warsztatów oraz wykładów przeprowadzonych przez uczestników szkolenia (prowadzący jest superwizorem PTTPiB). Termin zostanie ustalony z uczestnikami w trakcie warsztatów.
Zarówno kłopoty z koncentracją uwagi jak i problemy z impulsywnością i nadruchliwością często są mylone z celowym, niepożądanym („niegrzecznym, złym") zachowaniem dziecka. Dlatego też jednym z podstawowych zasad pracy z dzieckiem z ADHD jest przekonanie rodziców, że objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej nie są winą dziecka, jego rodziców czy nauczycieli. Pacjent z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej wymaga pomocy w tych sferach życia, które są zaburzone przez kłopoty z koncentracją, nadruchliwość czy nadmierną impulsywność. Dziecko z ADHD ma osiągać te same cele, co jego rówieśnicy, ale przy większym nakładzie pracy swojej i ważnych dorosłych (rodziców i nauczycieli).
Objawy ADHD trwają latami. Nie można żadnymi terapeutycznymi metodami doprowadzić do ich całkowitego ustąpienia, a jedynie do lepszego funkcjonowania dziecka pomimo ich obecności. Dlatego też tak ważna jest z jednej strony farmakoterapia stosowana zgodnie z zasadami „medycyny opartej na faktach" (u dzieci z ciężkim nasileniem zespołu nadpobudliwości), jak i wieloletnie prowadzenie poszczególnych metod wsparcia, mających na celu nie spowodowanie zniknięcia objawów, ale nie dopuszczenie do powstania powikłań.
Proponowany przez wytyczne AACAP, NICE, Europejskiej Grupy Roboczej ds. ADHD, projekt wytycznych Grupy Roboczej ds. ADHD PTP modle postępowania zakłada, że leczenie ADHD jest postępowaniem wielokierunkowym, obejmującym zarazem oddziaływania terapeutyczne, jaki i stosowanie farmakoterapii. Znajdujące się w powyższych algorytmach treningi rodzicielskie i interwencje behawioralne w rodzinie wydają się metodą efektywną w pracy z dziećmi z zespołem nadpobudliwości i ich rodzinami i należą do podstawowych oddziaływań terapeutycznych.
Cel terapeutyczny warsztatów dla rodziców jest z natury wieloaspektowy. Nierozsądne byłoby oczekiwać, że objawy ADHD mające podłoże neurologiczne, mogą zostać wyeliminowane przez terapię środowiskową. Skuteczność interwencji behawioralnych w przedszkolu i szkole głównie przejawia się w lepszej akceptacji i kontroli osiowych objawów ADHD przez rodziców w domu i środowisku rodzinnym. Oprócz wpływu na objawy pierwotne ADHD warsztaty dla rodziców mogą pomóc w redukcji innych zachowań problemowych, zapobiec wtórnym objawom zaburzenia pozycyjno-buntowniczego. Jeśli wymienione problemy zostaną poddane lepszej kontroli, dziecko z ADHD dozna mniejszej ilości niepowodzeń, frustracji i krytyki, co może dać mu więcej wiary we własne siły, poprawić nastrój i wpłynąć na poprawę funkcjonowania społecznego.
W trakcie warsztatów rodzice uczą się w odmienny sposób postępować ze swoimi dziećmi. Zastępują sposób wychowania polegający na wymuszaniu zachowań, uczeniem zachowań prospołecznych. Rodzice mają za zadania wprowadzać w domu metody, których nauczyli się na sesji. Rodzice uczą się skupiać na zachowaniach pożądanych, zamiast na niepożądanych. Rodzice uczą się stosowania konkretnych technik behawioralnych.
Uważa się, że treningi rodzicielskie mają za zadanie zachęcić rodzica do: nabywania wiedzy na temat wspierania dziecka w sytuacjach społecznych, używania metod ułatwiających funkcjonowanie dziecka z jego objawami, bycia osobą organizującą działania dziecka i wspierającą je w interakcjach społecznych. Według wstępnych obserwacji i analizy zadań domowych prezentowanych na poszczególnych spotkaniach stwierdzono, że zapoznanie rodziców z cała gamą oddziaływań pozwala im: bardziej różnorodnie podejść do rozwiązywania trudności wychowawczych, dostrzegać zachowania dziecka w szerszym kontekście, rozpoznawać przyczyny i konsekwencje różnych reakcji swoich i dziecka, wprowadzić spójny i czytelny dla dziecka system zasad i konsekwencji, świadomie wykorzystywać wzmocnienia pozytywne – przez zastosowanie pochwał i nagród. Rodzice wyrażają większą gotowość do współpracy ze szkołą, do rozmawiania i przekazywania informacji nt. nadpobudliwości, oraz do bycia „adwokatem" swojego dziecka; a także postrzegają siebie nie tylko w roli 'złego rodzica'.
Program warsztatu:
W trakcie powyższego warsztatu uczestnicy zdobywają praktyczną wiedzę na temat prowadzenia warsztatów dla rodziców na podstawie przygotowanego podręcznika opisującego 14 zajęciowy program pracy z rodzicami. Poszczególne zajęcia trwają 2 godziny zegarowe, odbywają się raz w tygodniu, pomiędzy zajęciami rodzice praktycznie ćwiczą poznane w trakcie danego warsztatu techniki behawioralne lub poznawcze.
Warsztat skupia się na opisie technik behawioralnych zawartych w algorytmach (instrukcja i materiały dla rodzica, instrukcja dla profesjonalisty) dotyczących niektórych problemów w pracy z młodszym dzieckiem.
Tematy poruszane w czasie warsztatów:

• Wykład wstępny na temat ADHD, zaburzeń zachowania, celowego łamania norm, braku zasad, zaburzeń opozycyjnych i buntowniczych. Dlaczego z różnymi dziećmi trzeba pracować różnymi metodami, behawioralna analiza zachowania – teoria praktyka.
• Rozróżnianie objawów ADHD od objawów innych zaburzeń lub celowego łamania norm.
• Behawioralne i poznawcze techniki radzenia sobie z objawami ADHD – „okulary na ADHD" (opcje ułatwienia, w trakcie warsztatu omawiane są konkretne techniki pracy z objawami ADHD w szkole, klasie, w domu.
• Nauka identyfikacji konkretnej sytuacji problemowej i wiążącego się z nią trudnego zachowania, a także czynników bezpośrednio poprzedzających ich występowanie oraz czynników podtrzymujących (behawioralna analiza zachowania, ABC wg. C. Sutton itp.).
• Zauważanie pozytywnych zachowań dziecka i chwalenie go za nie, praca na pozytywnych wzmocnieniach, nagradzanie pozytywnych zachowań, system żetonowy.
• Rygorystyczne przestrzeganie norm, zasad. Powiązanie przestrzegania i łamania przez dziecko zasad z system nagród i konsekwencji. Skuteczne wyciąganie konsekwencji.
• Wprowadzenie systemów żetonowych.
• Radzenie sobie z zachowaniami agresywnymi, wybuchem agresji impulsywnej.
• Komunikacja rodzic – dziecko – szkoła.

Warsztaty oparte są na następujących programach:

• Autorskim programie „Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej lub z zachowaniami opozycyjno – buntowniczymi" opracowanym przez zespół Wolańczyk, Kołakowski, Skotnicka, Pisula, stosowanym od 1998 roku. Manuskrypt
• Barkley; Edwards; Robin: Defiant Teens A Clinisian's Manual for Assessment and Family Intervention; The Guildford Press 1999
• Faber Mazlish; Jak mówić żeby dzieci nas słuchały. Materiały do zajęć warsztatowych; Media Rodzina of Poznań 1997
• Sutton: Jak radzić sobie z trudnymi zachowaniami u dzieci – cykl 8 ksiązeczek (warsztatów); Synapsis 1992
• Kołakowski, Wolańczyk, Pisula, Skotnicka ADHD zespół nadpobudliwości psychoruchowej, GWP, Gdańsk 2007

Każdy uczestnik szkolenia dostanie bogaty zestaw materiałów, oraz certyfikat potwierdzający udział w szkoleniu terapii poznawczo-behawioralnej. zostanie wydany po zakończeniu drugiego bloku szkoleniowego. Uczestnictwo w pierwszym bloku szkoleniowym nie uprawnia do otrzymania certyfikatu.

Terminy: 24-25.05.2025, 07-08.06.2025, 13-14.09.2025

Terapia dla par skupiona jest wokół trudności partnerów, w odbudowywaniu poczucia bliskości, zrozumienia i dobrej komunikacji. W terapii par chcemy sprawić, by partnerzy ponownie zbliżyli się do siebie, poczuli się kochani oraz troszczyli się o siebie nawzajem.

W trakcie tego cyklu poznamy podejście poznawczo-behawioralne wraz z technikami pracy poznawczej i behawioralnej oraz podejście terapii schematu wraz z technikami doświadczeniowymi do pracy z parami. Nauczymy się konceptualizować problemy par w obu podejściach oraz zaplanować terapię.

Program:

Weekend 1), Praca z parą w nurcie terapii poznawczo-behawioralnej

W terapii par istotny wkład ma terapia poznawczo-behawioralna dla par. W ogólnym modelu poznawczym emocjonalne i behawioralne reakcje jednostki na bodziec (wewnętrzny lub zewnętrzny) zależą od jej percepcji i interpretacji. W systemie interpersonalnym, takim jak związek, jego członkowie nieustannie dostarczają sobie nawzajem bodźców i aktywnie wymieniają zachowania. Terapia poznawczo-behawioralna dla par, to forma terapii opartej na dowodach, która pomaga parom identyfikować i zmieniać niepomocne myśli, emocje i zachowania, które przyczyniają się do trudności w związku. Koncentruje się na teraźniejszości i ma na celu wyposażenie par w praktyczne umiejętności poprawy komunikacji, zarządzania konfliktami i budowania intymności.

• Wskazania do terapii par
• Kwestionariusze
• Terapia poznawczo-behawioralna par
  • Wywiad
  • Kontrakt terapeutyczny
  • Etap zmiany
  • Kolejność interwencji w poznawczo-behawioralnej terapii par
• Praca z parą w sytuacjach specjalnych: problemy ze złością, zdrady

Weekend 2)  Praca z parą w nurcie terapii schematu

Terapia Schematu dla par umożliwia uzyskanie nowej perspektywy na uporczywe problemy i pozornie nierozwiązywalne trudności w związkach. To podejście powstało, by poradzić sobie z problemami w dużej mierze ignorowanymi przez główny nurt terapii poznawczej. Obejmuje to dysfunkcyjne wzorce w intymnych związkach i schematy z dzieciństwa. Terapia Schematu ugruntowała swoją pozycję jako terapia oparta na dowodach w leczeniu najtrudniejszych problemów terapeutycznych, w tym problemów interpersonalnych.

• Podstawy Terapii Schematu dla par
• Zasady prowadzenia Terapii Schematu dla par
• Cykl trybów w parach
• Psychoedukacja w TS dla par
• Modułowy plan terapii krok po kroku

Weekend 3) Superwizja pracy z parami

Superwizja własnych przypadków, napotkanych trudności w terapii par. Doskonalenie umiejętności konceptualizacji oraz przeprowadzania interwencji.

Forma prowadzenia zajęć: Online, połączenie wykładu z warsztatem. W czasie warsztatu planowane są ćwiczenia na forum – modelowanie, praca w grupach pokojach nad uczeniem się stosowania konkretnych technik terapeutycznych.

Wymagania: aktywne uczestnictwo (włączona kamera i mikrofon).